Axel: de Smitsschorre

Dit weekend was het precies een jaar geleden dat we een georganiseerde wandeltocht in Axel liepen en de eerste verschijnselen zich voordeden aan mijn rechtervoet en heup en die zouden leiden tot een jaar lang kwakkelen (KLIK HIER).
De 1000 km hebben we niet gehaald in 2017, maar dat weerhoudt ons er niet van het dit jaar opnieuw te proberen. Er is al heel wat gedaan aan de klachten, maar ze zijn nog steeds niet helemaal over. En dan blijft het dilemma: doorzetten of toch maar voorzichtig blijven, zolang het enigszins goed gaat.
Het weer is vanochtend te mooi om het niet te proberen. Gisteren is de georganiseerde tocht weer gehouden, vandaag zijn wij aan de beurt. We besluiten door de Smitsschorre bij Axel te gaan wandelen. 

De Smitsschorre van Axel 

Smitsschorre is de naam van een natuur- en recreatiegebied ten zuiden van Axel en ten westen van de buurtschap Drieschouwen. Het totale gebied meet 276 ha en is eigendom van Staatsbosbeheer. Het was van oorsprong een schorrengebied dat  in 1790 werd ingedijkt.
Dit laaggelegen gebied werd in 1968 gebruikt om het zand, dat vrijkwam bij de verbreding van het Kanaal Gent-Terneuzen in dit gebied op te spuiten. Vanaf 1985 werd een groot deel van het opgespoten terrein door Staatsbosbeheer bebost. Ten noorden van het bos werd een terrein voor meer intensieve recreatie aangelegd. Hier bevindt zich onder meer een golfterrein, een motorcrosscircuit en een zweefvliegveld. In het oostelijke deel van het bos, het Kunstbos, zijn kunstwerken opgesteld. Daar ligt sinds kort ook een heus Natuurspeelbos, waar kinderen heerlijk kunnen ravotten. Het gebied is vrij toegankelijk, en er zijn wandelpaden aangelegd.

De Watertoren

We parkeren op de parkeerplaats aan het begin van de weg die naar het zweefvliegveld en de golfbaan leidt, klimmen het dijkje op en volgen de gele pijltjes van het wandelknooppuntennetwerk in de richting van de Watertoren. In het seizoen (mei t.nm. september) kan de toren (gratis) bezichtigd en beklommen worden. Er is een permanente tentoonstelling over de werking van watertorens en er zijn wisselende fototentoonstellingen. Het uitzicht boven is indrukwekkend. (En voor wie dat wat zegt: er ligt boven ook een geocache verstopt). Achter de toren ligt een heemtuin, die altijd bekeken kan worden, maar ook daarvoor geldt: in het groeiseizoen is er meer te beleven. 

Wij lopen de toren voorbij en houden links aan, met de golfbaan lange tijd aan onze linkerhand. Tussen de boomstammen door zien de golfers bezig. Het golfterrein strekt zich uit tot de weg aan de westzijde van het bos, het pad loopt er evenwijdig aan, met aan de rechterkant een stuk lager gelegen bos. De storm van de afgelopen week heeft er huisgehouden: we zien niet alleen ontwortelde bomen liggen, maar ook gebroken stammen.
Bij de weg (na een slalomhekje) slaan we weer linksaf en volgen opnieuw de gele pijltjes: een stukje asfalt om het motorcrossterrein heen (geen wedstrijd nu, dus lekker stil), dan naar boven en rechtsaf verder over de grasdijk. De elzenkatjes staan helder geel te stralen als echte voorjaarsbodes. Aan het eind van het pad wijst het gele pijltje ons bij een trappetje naar beneden en een stukje verder moeten we linksaf een stukje over een fietspad lopen.

Het zweefvliegveld

Als we opnieuw linksaf een graspad opgestuurd worden, zien we de loodsen van het zweefvliegveld liggen. Het is er nu een dooie boel, maar in het seizoen is er elk weekend, bij de juiste wind, genoeg te beleven hier. Op verschillende andere plekken kun je dat van dichtbij bekijken, maar wij volgen de pijltjes naar rechts en lopen nu het echte Smitsschorrebos in. De honderden voetstappen van de tocht van gisteren hebben er hier en daar een behoorlijke modderpoel van gemaakt.

Het Kunstbos en het Natuurspeelbos

We volgen nu een beetje onze eigen weg, maar wie de gele pijltjes blijft volgen komt vanzelf weer bij de P-plaats uit. In dit deel van het bos bevinden zich ook het Kunstbos en het Natuurspeelbos. Na 6,5 km zijn we weer bij de auto. Het ging redelijk met mijn voet, maar het is wel weer genoeg zo voor vandaag. Samen met de kleine rondjes in de buurt zijn het er deze week toch nog 22 geworden! 

En verder nog:

Axel bezoeken, doe je het best tussen eind april en eind september. Voor de openingstijden van de Watertoren, het Museum Het Warenhuis (zie mijn blog hierover) en de Molen kijk je het beste even HIER. Bij de VVV is een folder met 3 wandelroutes door Axel en omgeving te koop. 
Ten zuiden van Axel ligt Zuiddorpe. Van daaruit kun je delen van de Spaans-Staatse Linies bewandelen en een aantal voormalige Kerkepaden (zie mijn blog hierover).

Voor wie geïnteresseerd is in de Tweede Wereldoorlog: Axel heeft een sfeervolle erebegraafplaats voor de soldaten van de Poolse divisie die Axel bevrijdde, met groot verlies van manschappen, in een poging de burgerbevolking zoveel mogelijk te ontzien. Zij worden hier nog altijd met veel dankbaarheid en eerbied herdacht.

© Jannie Trouwborst, januari 2018

De stand tot zover: 52 km in 12 tochtjes.