“Life is what happens to you, while you're busy making other plans.” (John Lennon, 1940-1980).
De #1000kmwandelen challenge
Dit voorjaar nam ik het enthousiaste besluit mee te doen met de challenge #1000km wandelen. Samen met mijn man wandelde ik geregeld een mooie tocht in het weekend van rond de 15 km. Aangevuld met wat kortere wandelingen en de tochten in de vakantie, leek dat geen onmogelijke opgave: zo'n 20 km per week gemiddeld moest mogelijk zijn.
Dus meldde ik me aan bij een FB site die speciaal daarvoor was opgericht: om mensen te motiveren op regelmatige basis te gaan wandelen en zo te proberen in een jaar 1000 km te wandelen. Om ervaringen uit te wisselen en elkaar te motiveren.
Al snel bleek dat de groep gedomineerd werd door veteranen die met gemak 5000 km of meer per jaar wandelden. Ik vond hun verhalen en tussenstanden absoluut niet motiverend en haakte al snel af. Zoals meer beginnende wandelaars begreep ik al achteraf.
Omdat ik dit blog al eerder had en voor diverse wandeldoeleinden gebruikte, besloot ik mijn vorderingen hier bij te gaan houden: vooral voor mezelf, maar ook voor de eventuele geïnteresseerde #1000km wandelaars. En om meteen suggesties voor leuke wandelingen te gaan doen, vooral in het mooie Zeeuws-Vlaanderen en in het de nabije omgeving (West-Brabant en West-Vlaanderen).
Na een redelijk begin, waarin het lukte op schema te blijven, kwam de klad erin door blessures en een haperende gezondheid. Dat is bitter, als wandelen in mooie natuurgebieden je grootste hobby is. Zo goed en kwaad als het ging, sprokkelde ik elke week wat bij elkaar via korte wandelingen in ons dorp of door de polders rondom, met af en toe een uitstapje wat verder weg. Steeds dezelfde tochtjes is saai en het werd dan ook steeds moeilijker om het vol te houden.
Nu op de laatste dag van het jaar kan ik de balans op maken: 875 km. Niet de geplande 1000 km, maar in de wetenschap dat het streven daarna er toch maar mooi voor gezorgd heeft, dat er wel 875 km gelopen is. Zonder die 1000 km in mijn achterhoofd, waren die er ook niet gekomen. Het motiveert dus echt wel als je een streefgetal vaststelt voor jezelf.
Met de gezondheid gaat het weer beter, maar de blessure is nog steeds niet onder controle. Het maximum is 6 km momenteel en niet helemaal zonder pijn. Toch stel ik voor volgend jaar de teller weer op 1000 km, we zien wel wat er van komt.
Wandelroutes in Zeeuws-Vlaanderen een omstreken
Mijn tweede voornemen was hier mooie wandelroutes te bespreken om Zeeland te promoten als wandelgebied. Ook dat bloedde dood toen het lopen moeilijk werd. Ik had nog wel wat kunnen schrijven over routes die ikzelf niet kende, maar dat was toch niet wat ik wilde. Misschien dat dat er volgend jaar ook weer van komt.
En jij?
Zijn er bij mijn lezers wandelaars die het wel gelukt hun 1000 km af te leggen dit jaar? En hoe zijn je ervaringen? Ga je er mee door komend jaar? Ik ben reuze benieuwd!
© Jannie Trouwborst, december 2017.
Eindstand 31 december 2017: 875 km. De foto's bij dit blog maakte ik (van boven naar beneden) op de vestingwallen van Retranchement, vanaf de uitkijktoren in het Groot eiland bij Hulst en in het bos van Clinge. Allemaal Zeeuws-Vlaanderen dus!
Het gaat nog steeds niet goed hier met de wandelkilometers. Een hardnekkige blessure speelt al weken parten. De wandelingetjes worden steeds korter en stevig doorstappen is er niet meer bij. Heel zuur, juist omdat het herfstvakantie is en eindelijk de Japanse Tuin in Park Clingendael in Den Haag weer 2 weken bezocht kan worden. In het voorjaar liepen we dat ook al mis door ziekte. Dus de tanden maar op elkaar en ervoor gaan, was mijn gedachte. Daarnaast wilden we nog naar een tentoonstelling in het Mauritshuis. Maar alles liep anders dan de bedoeling was.
De reis
We vertrokken op tijd met de auto door de Westerscheldetunnel naar station Goes. We hadden geen treinpech, al was het op de heenreis behoorlijk druk en benauwd in de trein. Ik had de maandag juist uitgekozen omdat het dan doorgaans rustiger is buiten de spits. Maar blijkbaar wilde iedereen vanwege het onverwacht mooie nazomerweer er op uit: grootouders met kleinkinderen en ouders met kinderen die herfstvakantie hebben, studenten die een dagje ergens anders heen willen met hun OV-kaart, pubermeisjes die gaan winkelen in de grote stad. Van mijn plannetje om tussen Delft en Den Haag HS nog even naar het toilet te gaan kwam niets: het gangpad was volledig versperd. Maar na een reis van bijna 3 uur is de nood wel hoog!
Eenmaal in Den Haag dus eerst maar koffie gedronken in het Pannenkoekenhuis waar we aan het einde van de dag ook onze pannenkoeken zouden gaan eten. Het was inmiddels 12 uur geweest toen we eindelijk begonnen aan wat een mooie wandeling door de parken van Den Haag moest worden, op weg naar de Japanse tuin. Ik had daarvoor de Groene Wisselwandeling 578 uitgekozen: Den Haag CS, Pannenkoekroute Malieveld (KLIK HIER), die 8 km lang is en met rustpunten onderweg goed te doen zou moeten zijn.
Op weg naar de Japanse tuin
Waar ik even geen rekening mee had gehouden, was dat op een doordeweekse dag alle kantoren en ministeries rond die tijd leeg liepen voor een lunchwandeling. Het was er nog drukker dan op een zaterdagmiddag in de Koopgoot van Rotterdam. Alle bankjes waren bezet, zodat we ook niet even ergens onze boterham konden opeten. En tot overmaat van ramp kon ik door de achillespeesblessure niet even flink doorstappen. De route voerde door verschillende parken, maar van het ene naar het andere park moesten er soms drukke wegen overgestoken worden. En daar ging het fout. Ik moest even een stapje harder om niet aangereden te worden en verrekte toen definitief iets vlak boven de pijnlijke pees. We moesten nog een behoorlijk eind verder strompelen voor we eindelijk een vrij bankje vonden in de schaduw aan een waterpartij. We aten er ons brood. Ik probeerde de verrekking ondertussen wat rust te geven en de spier soepel te houden. We bekeken het kaartje nog eens en besloten een stuk park af te snijden en de kortste route naar de Japanse tuin te nemen en dan eventueel met de bus of tram naar het Mauritshuis te gaan.
Bepaald geen oase meer
Voorzichtig en traag bereikten we park Clingendael en gingen op zoek naar de Japanse tuin. Die was niet moeilijk te vinden: niet alleen bordjes wezen de weg, maar de stroom bezoekers die ons tegemoet kwamen (de meesten met fototoestel) zei ook genoeg. Hoe dichter we de tuin naderden hoe meer de luide stemmen en het gelach duidelijk maakten dat we niet de enige bezoekers waren.
Wat een drama: het leek de Efteling wel. Voetje voor voetje over de paadjes schuifelen, foto's zonder mensen erop maken was vrijwel onmogelijk. Op het rode bruggetje stonden en in het paviljoentje zaten zoveel mensen dat het niet leuk meer was. Wat een verschil met zoveel jaar geleden toen de tuin meestal open was: we waren er alleen en konden toen in alle rust rondkijken, foto's maken en de stilte op ons in laten werken. Een oase! Het contrast kon niet groter zijn. En de teleurstelling ook niet. Van een bezoekster uit de omgeving hoorden we dat het in het weekend een nog groter gekkenhuis was geweest.
Den Haag heeft een van zijn pareltjes opgeofferd. Waarom niet één dag per week, het hele jaar, onder toezicht, eventueel voor een symbolische toegangsprijs, geopend? Hier kom ik nooit meer terug, ik probeer mijn herinneringen van jaren geleden te koesteren.
Einde verhaal
Een eind verderop in het park, voorbij Huis Clingendael, vonden we een prettige bank in de schaduw waar we weer even van de rust konden genieten. Gezien de tijd besloten we de rest van het programma maar af te blazen. Mij leek het beter voorzichtig te blijven lopen om de verrekking geen kans te geven te verstijven. We vervolgden de Groene wisselwandeling richting station. Om vijf uur zaten we weer in het Pannenkoekenhuis Paviljoen Malieveld (KLIK HIER) en rond zessen vertrokken we richting station voor de nog lange reis naar huis.
Geen Mauritshuis, de helft van de parkenroute, drukte in de trein en de parken, een mensenmassa in de Japanse tuin, geen Binnenhof en boekwinkel Paagman. Je zou van minder teleurgesteld raken. Nee, voor mij hoeft Den Haag voorlopig niet meer. En zeker niet op een mooie, zomerse dag door de week. Ik was zo blij weer thuis te zijn in ons mooie en rustige Zeeuws-Vlaanderen. En nu straks maar de fysio bellen voor mijn voet- en beenklachten. Want dat lijkt toch echt niet meer vanzelf over te gaan.
© Jannie Trouwborst, oktober 2017
Tussenstand
De tussenstand na 41 weken 754 km. Met nog 11 weken te gaan lijkt het, zeker met de huidige blessure, niet meer mogelijk de 1000 km te halen...
Wat betreft de genoemde Groene Wisselwandeling 578: Den Haag CS, Pannenkoekroute Malieveld (KLIK HIER),: onder andere omstandigheden lijkt het ons een prachtige tocht die goed te combineren is met een museumbezoek of een kijkje op het Binnenhof. Den Haag heeft veel aantrekkelijke musea.
How nice the words of the guide may sound, it's up to you to walk your path - Patrick Mundus
Nog
even geen wandelingen in Zeeuws-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen en Zeeland.
Na twee weken Voorne-Putten, een week met de kleindochters en een week
vol afspraken waarbij alleen korte wandelingetjes gemaakt konden worden
zijn we voor een vakantie van 4 weken vertrokken naar Noordwolde in
Friesland. Net als vorig jaar verbleven we in het buitengebied van een
dorp dat op de grens ligt van 3 provincies: Friesland, Drenthe en
Overijssel. Hier kun je als wandelaar letterlijk alle kanten op en
overal is het even mooi.
Noordwolde
We dwaalden o.a over de Schaopedobbe van het Fryske Gea (KLIK HIER), zagen damherten tijdens een tochtje door het Ketliker Skar (KLIK HIER), ontdekten het Landgoed De Eese (voor een uitstekende (GPS) wandelroute KLIK HIER) en maakten heel wat wandeltochten in de omgeving van de Koloniedorpen Wilhelminaoord en Frederiksoord, aan de hand van een speciaal uitgegeven routeboekje, verkrijgbaar bij o.a. het Museum de Koloniehof (KLIK HIER). Vledder, Diever, Havelte er valt zoveel te wandelen in deze omgeving, maar daar is dit blog niet voor bedoeld. Dus laat ik het maar bij de hier bovenstaande tips. En dan zijn we dit keer ook nog niet aan de Wiedden en Weerribben toe gekomen....
#1000 km
Dit blog gaat echter over Zeeland en het direct aangrenzende gebied. Maar ook nog over iets anders: over mijn poging dit jaar 1000km te wandelen. En dan maakt het natuurlijk niet uit waar. Daarom even een up-date op dat vlak. Door allerlei persoonlijke omstandigheden en blessures zijn we nog steeds niet op het niveau van vroeger, toen we zonder problemen minstens 18 km konden wandelen. Tijdens de vakantie is het langzaam opgelopen naar 12 km op een dag, maar verder kwamen we nog niet. Met vele kleine wandelingen is er toch nog een redelijk resultaat gehaald. Maar de achterstand is nog niet helemaal ingehaald.
In het laatste blog meldde ik de tussenstand: na 33 weken: 571/1000km. Inmiddels kwam daarbij: 161,5 km. Daarvan liepen we er 130 in onze vakantie in Noordwolde. Het was slecht weer in het noorden, de gezondheid werkte niet mee, meer zat er echt niet in.
Tussenstand
De tussenstand na 39 weken (3 kwartalen dus) is 732,5 km. Dat betekent dat ik in het laatste kwartaal nog 267,5 km zal moeten lopen, ruim 20 km per week. Ik heb er een hard hoofd in. Maar we zullen zien hoe ver we gaan komen. En anders maar volgend jaar een nieuwe poging.
Ik hoop binnenkort weer een echt Zeeuws blog te schrijven. Nog even geduld.
© Jannie Trouwborst, oktober 2017.
Je ziet ze steeds vaker Tags, vragenlijsten, die je kan invullen en voor
je het weet heb je een nieuwe blog samengesteld. Je kan zelf de vragen
bedenken of de tag van iemand anders gebruiken en de bedenker ervan
vermelden in je blog. Vera struinde rond op internet en kon niet
zo snel de tag “Wandelen” vinden en heeft toen zelf een set aan vragen bedacht. Haar antwoorden lees je HIER. De mijne vind je hieronder.
Waarom wandel je?
Wandelen vind ik de meest ideale manier om te ontspannen en om van de natuur te genieten. En het is goed voor mijn gezondheid.
Bovendien kan ik er meerdere hobby's mee combineren: fotograferen, geocachen, vogels kijken en er achteraf over bloggen! Al begin ik te merken, dat ik niet teveel tegelijk moet willen. Dan verdwijnt de ontspanning al snel. Bovendien wandelt het niet zo fijn met een GPS, verrekijker èn (zware) fotocamera.
Wanneer wandel je?
Een paar maal per week wandel ik ommetjes in de buurt van 4 tot 7 km. En eenmaal per week een langere tocht. Vroeger was dat rond de 18 km. Door allerlei omstandigheden is dat gezakt naar rond de 10. Maar ik ben weer aan het opbouwen. Ik hoop er ooit weer 15 van te maken. En ik probeer dit jaar 1000 km bij elkaar te sprokkelen. Op dit blog kun je de stand van zaken volgen.
Waar wandel je het liefst?
Overal waar het rustig is, in een natuurlijke omgeving. Strand, bos, heide, polders, landgoederen, maakt allemaal niet uit. Een stadswandeling slechts bij uitzondering en dan het liefst in de wat kleinere historische stadjes en dorpen. Ze waren ideaal toen ik niet zo ver kon. Mijn favoriete wandeling ligt op de grens van een bos en een ander landschap.
Wandel je samen of alleen?
De ommetjes loop ik meestal alleen. De lange afstanden lopen mijn man en ik samen. Soms doen we mee aan een georganiseerde tocht in Vlaanderen, maar doorgaans vind ik die te massaal. Ze waren echter ideaal om de natuurgebieden in Vlaanderen te leren kennen toen we hier nog niet zolang woonden.
Vroeger organiseerde ik wandelingen voor De Wandelpool (KLIK HIER). Dat was ook leuk: wandelen in kleine groepjes (8 tot 10 mensen). Maar Zeeland blijkt voor de meesten te ver.
Wat is voor jou het perfecte wandelweer?
Droog en niet te warm. Aan regen heb ik een hekel, zeker als het met bakken uit de hemel valt. Maar verder maakt het me allemaal niet uit. Als ik maar lekker buiten ben. Mijn favoriete seizoen is de herfst. Dan het voorjaar en tenslotte de winter. In de zomer is het al snel te warm voor me. Bij 20 graden houdt het ongeveer op.
Wat neem je mee tijdens jouw wandeling?
Ik gebruik een heuptas, dus ik moet een beetje passen en meten. Portemonnee en telefoon, GPS en wandelkaart, proviand en water, medicijnen, zakdoekjes en pleisters, zitlap (een dunne, opgevouwen lap schuimplastic om over een natte bank te leggen), soms droge sokken. Mijn verrekijker alleen op kortere wandelingen. Mijn spiegelreflexcamera gaat lang niet altijd mee: hij is te zwaar. Maar gelukkig ben ik meestal in gezelschap van een echtgenoot met een handzamer camera. Dus die foto's komen er toch wel.
Wat is jouw wandeltempo?
Dat weet ik niet precies, maar het zal in de buurt van de 4 km/uur liggen bij de dagelijkse ommetjes en wat lager bij de langere tochten. Ik neem er de tijd voor, want het is geen prestatieloop, maar ontspanning. Dus even zitten op een mooi punt of onderweg ergens iets eten of drinken moet ook kunnen.
Op welke schoenen wandel je?
Jarenlang heb ik op Lowa's gelopen, eerst hoge, later halfhoge. Vorig jaar ben ik overgestapt op hoge Hanwag schoenen. Ze geven extra steun aan mijn enkels bij ruw terrein en zijn toch soepel. Daarnaast heb ik een Asics sportschoenen met een goede dempende zool voor grotendeels verharde wandelingen en nog een paar lage wandelschoenen van Tenson voor onverharde wandelingen over niet te ruig terrein. Ik denk dat het goed is om niet steeds op dezelfde schoenen te lopen.
Wandel je het liefst verhard of onverhard?
Onverhard! Het is niet alleen prettiger voor mijn voeten (en inmiddels ook minder belastend voor mijn gewrichten), maar je komt ook nog eens op veel meer mooie en rustige plekken. Overigens is een halfverhard karrenspoor of een grindpad voor mij ook onverhard. Fietspaden en asfalt vermijd ik liever, ook als het autoluw is, maar soms is het helaas niet anders. Ik heb het alleen niet zo op stuif- of duinzand en het zachte deel van het strand. Dat is me te zwaar.
Wanneer is een wandeling voor jou geslaagd?
Als ik in een mooie en verrassende omgeving gewandeld heb. Steeds hetzelfde pad gaat me snel vervelen, ik heb nu eenmaal een goed geheugen. Ik zal een wandeling dan ook nooit binnen een jaar herhalen, want pas na verloop van tijd kan ik met een frisse blik naar bijzondere zaken op de al bekende route kijken.
Waar ik een hekel aan heb zijn wandelingen waarvan achteraf blijkt dat ze veel beloven dat niet waargemaakt wordt. Liever geen beloften en verrast worden, dan misplaatste loftuitingen. Dat schept valse verwachtingen. Een andere ergernis is een slechte routebeschrijving of ontbrekende merktekens. Gelukkig is er met een kaart en een GPS veel op te lossen, dus we zullen niet snel meer verdwalen. Maar vroeger kon verdwalen en kilometers om moeten lopen, een fijne wandeling uiteindelijk toch nog verzieken.
© Jannie Trouwborst, augustus 2017.
Geef de “Wandelen-Tag” door!
Vind je de Wandelen-Tag ook leuk om in te vullen? Dan kun Vera's vragen gebruiken en beantwoorden. Je vindt ze HIER!
Samen met de kleindochters deze week 19 km kunnen noteren. Stand na 33 weken: 571/1000km.
Tijdens een korte vakantie in onze oude woonplaats verkennen we de oude en nieuwe natuurgebieden in de buurt. Sinds ons vertrek is er een wandelknooppuntensysteem ingevoerd en we ontdekten dat de VVV van Voorne-Putten met behulp daarvan een aantal wandelingen heeft uitgezet. In het vorige blog schreef ik over de route door Beninger Slikken, een onderdeel van de themaroute Flieren & Fluiten vanuit Zuidland van 15,7 km.
Een paar dagen later hebben we een stuk van de Beeren & Wolvenroute gelopen. Je kunt deze rondwandeling van 8,7 km starten waar je wilt. Bijvoorbeeld bij knooppunt 41, de aanlegsteiger van de veerdienst op Oud-Beijerland en Rhoon. Er is daar voldoende P-plaats, maar je kunt er natuurlijk ook met het pontje heen. Voor de dienstregeling: KLIK HIER.
Langs het Spui
Wij hebben de wandeling naar behoefte aangepast en zijn vanuit Spijkenisse-Waterland, via het dorpje Hekelingen, naar het Spui gelopen. Enkele jaren geleden is er een buitendijks fietspad aangelegd, dat je (met een enkele onderbreking) van Hellevoetsluis naar De Beerenplaat brengt. Het is op het traject Hekelingen-Beerenplaat meestal erg rustig, dus last van fietsers hadden we totaal niet.
Volop watervogels langs de oever en op de oeverlandjes: zwaluwen, ganzen in allerlei soorten, eenden, visdiefjes, meeuwen en sterntjes. Plus de nodige bloemen, af en toe een voorbij varende lichter en een jacht. Gecombineerd met de Hollandse wolkenluchten, de nodige zon en een frisse wind, was het op en top genieten.
Veerdienst
We gingen dit keer niet met de pont mee, maar we hebben wel even gerust op een bankje aan de kade om de passagiers aan boord te zien gaan. De officiële wandelroute gaat vervolgens langs het drinkwaterbedrijf de Berenplaat naar het bijzondere natuurgebied er achter: de Beerenplaat. De architectuur van het waterbedrijf is bijzonder en vanaf de route goed te bekijken. Wim Quist was de architect. Wie er meer over wil weten KLIKT HIER.
Natuurgebied De Beerenplaat
De Beerenplaat is een hooggelegen gebied in De Oude Maas - op dit moment
de enige rivier in de Delta met echt getij. Op de Beerenplaat vind je
doorgeschoten grienden, rietlanden en zelfs nog een paar biezenvelden.
Zoetwatergetijdengebieden hebben een heel specifieke flora met soorten
als spindotter, bittere veldkers en zomerklokje. Er broeden aalscholvers
en ook de blauwborst is goed vertegenwoordigd in de verruigde
rietlanden. Met wat geluk zie je ook een ijsvogel. In de waterbekkens
bij de Berenplaat worden regelmatig grote zaagbekken en brilduikers
waargenomen. (Staatsbosbeheer).
We kwamen in het verleden geregeld op de Beerenplaat. We gingen er heen
om te wandelen, vogels te spotten, vlinders en bloemen te
fotograferen. Het gebied ligt geïsoleerd op de uiterste punt van Putten,
met aan de ene kant de Oude Maas en aan de landzijde akkers. Het is nog
steeds een verborgen oase.
Maar waar eens akkerland was is nu, bijna
tot aan de bebouwing van Spijkenisse nieuwe natuur ontwikkeld en zijn
parken aangelegd. Vandaag sloegen we dit stuk van de route over en gingen op zoek naar de ingang van het nieuwe natuurgebied De Wolvenpolder.
De Wolvenpolder
Op de Wolvendijk staat de Wolvenstee, de grootste boerderij op Voorne-Putten en genoemd naar de heer de Wolf, een van de voormalige eigenaren. In de polder erachter is het bouwland omgevormd tot een nat natuurgebied. De gemeente Nissewaard heeft het beheer inmiddels overgedragen aan Natuurmonumenten. In het gebied zijn wandelpaden, een kijkscherm en vlonderpaden. Het was even zoeken voor ons naar de ingang, doordat de paden die we vroeger namen niet meer toegankelijk zijn. Maar eenmaal de ingang gevonden, wees de rest zich vanzelf. We zagen er nog niet veel vogels, maar kunnen ons indenken dat dat deze winter en volgend voorjaar heel anders zal zijn.
Via nieuwe en oude parken liepen we terug naar Waterland. Zelfs parken kunnen enorm veranderen in een tiental jaar. Je zou bijna verdwalen in een plaats waar je toch 35 jaar gewoond hebt.
Wandelfolders
De wandelfolder Beeren & Wolven is te downloaden via de site van de VVV: KLIK HIER. Daarop staan ook de knooppunten en achtergrondinformatie. Je vindt er ook een overzicht van de andere wandelfolders e.d.
© Jannie Trouwborst. augustus 2017
Tijdens de korte vakantie in Spijkenisse hebben we de schade een beetje ingehaald. Al zijn er nog geen lange wandelingen ondernomen. Stand na 32 weken: 552/1000km.
De Zeeuwse Delta omvat ten noorden van Zeeuws-Vlaanderen: Walcheren met Zuid- en -Noord-Bevenland en Schouwen-Duiveland. Dieper landinwaarts liggen nog Tholen en Sint Philipsland. Enkele jaren geleden zag ik op een kaartje van het ministerie van Onderwijs dat Goeree-Overflakkee ook bij Zeeland getekend was. Geen onbegrijpelijke vergissing: ook de VVV van dit gebied werkte lang samen met die van Zeeland, want er is de nodige verwantschap op het gebied van natuur en recreatie. Ook Staatsbosbeheer werkt inmiddels nauw samen met het Recreatieschap Zuidwestelijke Delta en de provincie Zuid-Holland. Dat betekent een samenwerkingsverband dat behalve Goeree-Overflakkee ook Voorne-Putten en de Hoekse Waard omvat.
Hoewel wij bijna 12 jaar geleden verhuisd zijn naar Zeeuws-Vlaanderen hebben de andere hierboven genoemde gebieden nog steeds onze belangstelling. Elke zomer ruilen we enkele weken ons huis met onze dochter en haar gezin. Vanuit onze uitvalsbasis op Voorne-Putten gaan wij aan de wandel in onze oude omgeving en verbazen en verheugen ons over de toename van natuurgebieden.
De afgelopen week wandelden we langs de Bernisse, eeuwen terug een vaarweg tussen het Haringvliet en de Maas, nu een mooie brede kreek met aantrekkelijke oeverlanden en verstilde oude havenstadjes. Allemaal te bezoeken via het wandelknooppuntennetwerk. Dit natuur- en recreatiegebied is inmiddels zo'n 40 jaar oud en tot volle bloei gekomen. Maar daarover een andere keer.
Een heel nieuw gebied, dat wij vorig jaar voor het eerst bewandelden, is: De Beninger Slikken. Je vindt deze wandelroute ten zuiden van Zuidland aan de oever van het Spui. Vanaf Spijkenisse kun je wandelen (of fietsen) langs het Spui (dat verderop uitmondt in het Haringvliet) tot aan Hellevoetsluis. Tussen Spui/Haringvliet en de dijk die Voorne moet beschermen, bevinden zich de Beninger Slikken en Gorzen. Het grootste deel van het gebied is in bezit van Natuurmonumenten en niet toegankelijk, maar vanaf het fietspad (of hier en daar de dijk) heb je een mooi overzicht.
In het nieuwe gebied is een wandelroute uitgezet van 5 km. Een paar jaar geleden zijn de polders omgevormd tot een nat gebied met kreken, moerassen, plassen, eilandjes en rietkragen. De dijk met het Spui/Haringvliet is doorgestoken, zodat er weer een zekere getijdenwerking optreedt. De wandeling loopt over een ringdijk, met aan je ene hand de nieuwe slikken en gorzen met gigantisch veel watervogels en aan de andere kant de oorspronkelijke, uitgestrekte rietvelden tot aan de einder waar witte zeilen het Haringvliet doen vermoeden. Daar groeien wat struiken, een enkele boom en de bloeiende heemst kleurt in dit jaargetij de velden lila. Daar zag ik ook mijn eerste Rietgors (met dank aan de Baardmannetjes)!
Een trekpontje helpt je om een kreek te passeren en een brug om de doorsteek te overbruggen. De route voert verder langs een vogeluitkijkpunt, waar je een nog beter zicht hebt op de vogels van het gebied: lepelaars, grote zilverreigers, kolganzen, steltlopertjes, kieviten en bergeenden. Grote paniek als er een buizerd overvliegt. Huiszwaluwen scheren continu over het water en ook de gierzwaluwen bleken nog niet naar het zuiden vertrokken te zijn.
Aan het einde van de route rest ons nog de uitkijktoren die een schitterend zicht biedt op niet alleen het natuurgebied, maar ook op het Spui en de natuurgebieden aan de overzijde: de Korendijkse Slikken. Daar gaan we later deze week nog eens wandelen.
Deze route is 5 km en loopt via de knooppunten: 41 - 45 - 42 - 41. Maar via de folder: Flieren Fluiten, Water & Natuur kun je met behulp van de knooppunten en het kaartje een route lopen van 15,7. Je komt dan ook door het Bernissegebied. Voor een PDF van deze folder: KLIK HIER. De route van 15,7 km start in Zuidland, te bereiken met de bus vanaf Metrostation Spijkenisse Centrum.
Op de site van de VVV Voorne-Putten kun je nog 10 themawandelroutes downloaden: zie: http://opvoorneputten.nl/themaroutes/ tussen de 8 en 20 km. Stuk voor stuk prachtige wandelingen. Een aanrader!
© Jannie Trouwborst. augustus 2017
De afgelopen weken zijn er geen lange wandelingen
ondernomen. In week 29 is er 13 km afgelegd in dagelijkse
rondjes dorp en/of polder en strand en in week 30 19 km.
Stand na 30 weken: 486/1000km.
Eén van de vele pareltjes van Zeeland voor wandelaars is de Zak van Zuid-Beveland. In de lente staan de vele fruitbomen (zwarte bessen, appels en peren) en de meidoornhagen in het heggengebied in bloei. In de zomermaanden tonen de bloemdijken hun bijzondere flora en elk jaargetijde kun je er genieten van het kleinschalige landschap met mooie oude boerderijen langs kronkelige dijken en fraaie kreken en welen. De schaapsherder loopt er rond en in plaatsjes als Nisse lijkt het of de tijd heeft stilgestaan. Naast bijzondere landschapselementen, historische boerderijen en dorpen, bijzondere bloemen en monumentale bomen, is er ook voor vogelaars het hele jaar door genoeg
te zien en horen.
Het Grenslandpad
Er zijn veel manieren om kennis te maken met dit gebied. Etappe 4 van het Grenslandpad van 21 km doorkruist het gebied op een uiterst aangename manier (KLIK HIER). Vanuit Goes kun je naar het tolplein van de Westerscheldetunnel reizen en dan naar 's Gravenpolder lopen. Daar vandaan brengt een buurtbus je terug naar Goes. Je krijgt een goed beeld van het gebied, want je doorkruist het volledig. Het loopt ook door Nisse, waar een horecastop bij Jikkemiene een must is (KLIK HIER).
Natuurmonumenten
Natuurmonumenten bezit en beheert behoorlijk wat natuur in deze omgeving. Zoals vermeld in een vorig blog (KLIK HIER) kun je vanuit het Infopunt Zwaakse Weel de wandelroute Zwaakse Weel starten (4,5 km) en deze eventueel uitbreiden met een extra stuk van 3,5 km en onderweg ook nog het Vlinderbelevingspad volgen (1 km). Folders met kaartjes en beschrijvingen van de bijzonderheden onderweg, liggen er gratis klaar. De eerste twee wandelingen zijn rolstoelvriendelijk.
Ook de wandelroute Heggengebied-Bloemdijken (4,5 km) is er verkrijgbaar, maar deze start bij de Schaapskooi in Heinkenszand.
Wandelknooppuntenkaart "Sporen in de Zak-Zuid-Beveland"
Bijna overal in Zeeland heeft Landschapsbeheer Zeeland een streekgebonden wandelnetwerk gerealiseerd. De wandelknoopuntenkaart is HIER te downloaden, maar je kunt ook een papieren exemplaar bestellen van "Sporen in de Zak - Zuid-Beveland". De titel verwijst naar de stoomtrein die het gebied doorkruist van Goes naar Borsele. Het is goed mogelijk een wandeling te combineren met een treinreis. Zeker met behulp van de knooppuntenkaart zou dat geen probleem moeten zijn. De dienstregeling is te vinden op de site van STOOMTREIN GOES-BORSELE.
De trein stopt o.a in Kwadendamme (Vlindertuin, Kids Jungle, horeca) en Hoedekenskerke (modelspoorbaan, speeltuin, horeca).
Groene Wisselwandeling 406
Tot slot moet genoemd worden de Groene Wisselwandeling 406 vanuit Kwadendamme (KLIK HIER). De afstand is 17 km en gaat bijna onafgebroken over de Dijken in de Zak. Daarbij loopt deze route, in tegenstelling tot de overige wandelingen, ook over de dijken langs de Westerschelde. Net als bij de andere routes kom je in de buurt van Hoedekenskerke en Kwadendamme en wandel je langs de Zwaakse Weel en over de Bloemdijken. Je zou dus ook deze wandeling in combinatie met de stoomtrein kunnen maken.
© Jannie Trouwborst, juli 2017
Ondertussen
zit het hier thuis nog steeds een beetje tegen met ziekte en andere
tegenslagen. De afgelopen weken zijn er geen lange wandelingen
ondernomen. In week 28 is er toch nog 24,5 km afgelegd in dagelijkse
rondjes dorp en/of polder en strand.
Stand na 28 weken: 454/1000km.
Zeeland: zoveel meer dan strand en duinen
Onbekend maakt onbemind, dat geldt zeker voor Zeeland. Er is hier zoveel meer dan stranden (de schoonste en zonnigste), duinen (hoge, lage, brede en smalle) en dijken (waarover ook buitendijks gewandeld kan worden). Wat dacht je van: schorren, slikken en inlagen (kleine en grotere), buitendijkse getijdengebieden (zoals het Verdronken Land van Saeftinghe en het Zwin). Misschien dat het Nationaal Park De Oosterschelde wel enige bekendheid geniet. (Dat is overigens te bewandelen via het Streekpad 15: Oosterscheldepad.)
 |
|
Toch is dat nog niet alles: vrijwel alle natuur die in de rest van Nederland voorkomt, is hier ook te vinden: brede kreken, riviertjes, kanalen en beekjes, wielen (overblijfselen van overstromingen), polders (oude en nieuwe), binnendijken, eilanden en zandplaten, plas-dras gebieden, flinke bossen (op meer plekken dan je verwacht) en heide. Zelfs veen was hier volop aanwezig. Hier en daar zijn nog restanten te zien (strand van Westerschouwen bv). Het meeste is verdwenen, maar dat vraagt om een apart verhaal. Net als over de rest van de historie die, ondanks de vele rampen, nog overal bewonderd kan worden in deze provincie!
Natuurbeheerders en -beschermers
Al die natuurgebieden vragen om bescherming en onderhoud. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in Zeeland 23 natuurbeschermingsorganisaties zich verenigd hebben onder de paraplu van de ZMf (Zeeuwse Milieu Federatie), waaronder Staatsbosbeheer (SBB), Het Zeeuws Landschap (ZL) en Natuurmonumenten (NM). Deze drie beheren en/of bezitten het grootste deel van de natuurgebieden in Zeeland. Maar niet alleen natuurgebieden, ook cultuurhistorische objecten mogen op hun bescherming rekenen.
In Zeeuws Vlaanderen beheert SBB het merendeel van de natuurgronden, ook ZL is hier actief, maar NM heeft hier geen gebieden. De meeste gebieden van NM liggen in Midden-Zeeland. Bij Kwadendamme in de Zak van Zuid-Beveland heeft NM daarom een infopunt ingericht dat dagelijks geopend is, waar men koffie en thee kan drinken, folders kan uitzoeken en het toilet kan bezoeken. Een parkeerterrein en een boomgaard met picknicktafels horen er ook nog bij (KLIK HIER).
Als vrijwilligers bij SBB in Zeeuws-Vlaanderen, met ook een oude boerderij als infocentrum (KLIK HIER) , wilden wij wel eens zien hoe NM dat aangepakt heeft en dus trotseerden wij de tolgelden voor de Westerscheldetunnel om eens bij onze collega's rond te neuzen.
Een vergelijking
Beide infocentra beschikken over een thee-, koffie- en chocolademelkautomaat en een toilet. Plus binnen en buiten zitgelegenheid en picknicktafels. Voor de rest verschillen ze nogal.
Voordeel bij NM: ruime openingstijden door de week en in het weekend, zomer en winter. Nadeel bij NM: behalve wandelfolders e.d. was er verder nauwelijks informatie of enige actie.
Voordeel bij SBB: In de Braakmanboerderij is veel te zien (opgezette dieren, natuurfilms, microscopen staan klaar, e.d.), altijd wat te doen voor kinderen (natuurknutselen) en van alles te koop (van vogelhuisjes tot koeken). En er zijn vrijwilligers aanwezig om antwoord te geven op vragen of bijzondere activiteiten te helpen begeleiden die aangekondigd worden via de zgn. Buitenladder (KLIK HIER). Nadeel bij SBB: in de winter gesloten. In juni, juli en augustus open op zaterdag- en zondagmiddag van 13.00 tot 16.30 uur en in april, mei, september en oktober alleen op de zondagmiddag. En verder het hele jaar tijdens excursies en cursussen.
Overigens heeft SBB onlangs besloten bij de Brouwersdam aan de Grevelingen een nieuw informatiecentrum in te richten (KLIK HIER).
Door het uitgestrekte SBB-gebied waarin de Braakmanboerderij ligt kan vrij gestruind worden. Bij de Zwaakse Weel van NM wandelden we vooral om het natuurgebied heen over rolstoelvriendelijke wandelpaden. Het bevestigt mijn gevoel dat bij Natuurmonumenten het "beschermen" voorop staat en bij SBB het "beleven" van de natuur. Andere visie dus.
De wandelapp van Natuurmonumenten
Nu we hier toch waren hebben we meteen de wandelapp van NM uitgeprobeerd. Je kunt de route thuis op je smartphone zetten en daarna in het veld de route volgen. Bij een aandachtspunt fluit er een vogeltje om je te waarschuwen dat je desgewenst de achtergrondinfo op kunt roepen. Wandelroute De Zwaakse Weel start vanuit het infocentrum. Hij is 4,5 km lang, maar je kunt onderweg kiezen hem met 3,5 km uit te breiden. Het geheel wordt aangeprezen als rolstoelvriendelijk. Onderweg kom je nog langs het Vlinderbelevingspad (1 km) dat je in de tocht op kunt nemen. Op de app staat alleen de eerste route, maar er is een folder aanwezig in het infocentrum met een kaartje waarop alles staat. Over onze beleving daarvan en welke alternatieven er zijn om dit mooie gebied te bewandelen vertel ik een volgende keer meer.
© Jannie Trouwborst, juli 2017.
Ondertussen zit het hier thuis nog steeds een beetje tegen met ziekte en andere tegenslagen. De afgelopen weken zijn er geen lange wandelingen ondernomen. In week 27 is er slechts 7,5 km afgelegd in dagelijkse rondjes dorp en/of polder en strand. (De Zwaakse weel wandelden we in week 28.)
Stand na 27 weken: 429,5/1000km. (= 110,5 km te kort)
In Zeeuws-Vlaanderen starten twee Nederlandse LAW's: het Nederlandse Kustpad en het Grenslandpad. Vorige keer schreef ik over de etappe Sluis-Breskens (KLIK HIER). Dit keer enkele ervaringen over de route tussen Vlissingen en Westenschouwen.
LAW 5: Het Nederlands Kustpad deel 1 (vervolg)
Een LAW-route is in principe een doorlopende tocht van honderden km. Het Nederlands Kustpad deel 1, van Sluis naar Hoek van Holland, maakt deel uit van het langste aaneengesloten wandelpad van Nederland, in totaal 725 km. Dit deel heeft een lengte van 210 km. Deel 2 loopt van Hoek van Holland naar Den Helder of Den Oever (233 km), deel 3 van Stavoren naar Bad Nieuweschans (268 km). Ik heb nog een oude gids (1997) waarin de aftakking van Bergen op Zoom naar Goedereede ook opgenomen is. Of die in de nieuwe gids staat is mij niet bekend.
In etappes
Uit contacten met andere wandelaars werd mij al snel duidelijk, dat slechts een klein aantal van hen ervoor kiest de route aaneengesloten te lopen, met overnachtingen onderweg. De meesten lopen 1 of 2 dagen per maand een etappe en gaan de volgende keer verder waar ze gebleven zijn. Als de reis naar het beginpunt met de auto wordt ondernomen, spreken ze vaak af met anderen om ook bij het eindpunt over vervoer te beschikken. Anders moet er fietsen aan te pas komen. Want juist op de mooiste gedeelten van de route is het met het OV niet altijd even gunstig gesteld.
Wie op deze manier een LAW wandelt heeft het voordeel dat hij ervoor kan kiezen bepaalde stukken over te slaan en de krenten uit de pap te halen. Al zal de echte LAW wandelaar natuurlijk elke meter willen bewandelen.
Duinen, dijken en Deltawerken
Onze ervaringen met het gedeelte tussen Breskens en Hoek van Holland zijn fragmentarisch. Toen wij nog in Spijkenisse woonden hebben we af en toe vanuit Hoek van Holland gelopen. Nadat we verhuisd waren naar Zeeuws-Vlaanderen zijn we in Sluis begonnen. De Deltawerken kennen we op ons duimpje en we zijn dan ook tientallen keren over de Oosterscheldekering gereden, hebben er ook gewandeld. En dat geldt ook voor de Veerse Dam, de Brouwersdam en de Haringvlietdam. Voor wie het allemaal nieuw is, is het wellicht interessant ook deze etappes te lopen. Wil je echter in je wandelweekend zoveel mogelijk genieten van een natuurlijke omgeving, dan liggen er nog andere begerenswaardige plekken op je te wachten.
Walcheren
Wij staken met het veer over van Breskens naar Vlissingen en liepen op verschillende dagen de route tot aan Vrouwenpolder. Je start bij het station en loopt langs de kust met aan de ene kant zicht op de stad en aan de andere kant de zee. Dijk, duinen, duinbossen, kreekresten, genoeg horeca tot aan Westkapelle. Daar ga je het dorp in. Het museum Polderhuis Westkapelle en de grote Vuurtoren zijn een bezoek zeker waard. De saaie zeedijk wordt je bespaard en via het karakteristieke Walcherse polderlandschap kom je ruim voor Domburg weer op het duin terecht. Domburg is een heerlijk stadje, dat je niet zomaar voorbij kunt lopen. Het kunstenaarsleven van vroeger bepaalt de sfeer nog steeds. Een mooie overnachtingsplek, als je een heel weekend wandelt.
De volgende etappe is een bijzonder natuurbelevenis: door de Manteling (duinbossen en landhuizen) en de duinen naar Vrouwenpolder. Onderweg kom je langs TERRA MARIS (Zeeuws biologisch museum) met horecagelegenheid en Kasteel Westhoven (Hostel) en via Natuurgebied Oranjezon (Zeeuws Landschap) op het strand terecht. Aan de voet van de Veerse dam ligt het voormalige Fort Haak, een schitterende subtropische tuin. Je kunt er koffie en thee drinken en je mag er je meegebrachte lunch opeten.
Veerse Dam en Oosterscheldekering
Wil je de dammen opnemen in je tocht, dan zou ik de Veerse dam nog oversteken. En later de volgende etappe oppikken bij Neeltje Jans. De natuur op Neeltje Jans is mooi, je kunt er een infopunt over Nationaal Park De Oosterschelde bezoeken (TOPSHUIS) en daarna nog twee delen van de Oosterschelde pijlerdam bewandelen voor je aan de overkant bent (of hier op de bus naar Westenschouwen stappen). Voor het Deltapark Neeltje Jans moet je een hele dag uittrekken als je dat ook zou willen bezoeken. Ik moet eerlijk bekennen dat we dat laatste nog nooit gedaan hebben....
Wij vervolgden na Vrouwenpolder onze route aan de voet van de Oosterscheldekering in Westenschouwen. Maar daarover later meer.
© Jannie Trouwborst, juli 2017.
Ondertussen
zit het hier thuis nog steeds een beetje tegen met ziekte en andere tegenslagen.
De afgelopen weken zijn er geen lange wandelingen ondernomen. In week 25 en 26 is er 25,5 km afgelegd in dagelijkse rondjes dorp en/of polder en
strand.
Stand na 26 weken: 422/1000km. Voor het streefgetal van 500 (1/2 jaar) is dat 78 km te kort.
Een excuus is een reden, maar een reden is niet altijd
een excuus.
Week 24 alweer van de #1000km wandelen uitdaging. En het gaat niet zoals gehoopt. Het excuus is, dat eerst mijn echtgenoot en wandelmaatje ziek werd en terwijl die weer opknapte, kreeg ik een voetprobleem. Maar dat is natuurlijk geen reden om het dan maar helemaal op te geven. We pakken de draad weer langzaam op en hopen de achterstand in de vakantie in te halen. Onderaan vind je het resultaat tot en met het afgelopen weekend.
Groene Stadswisselwandeling in Bergen op Zoom
Zo gaat dat als je tegen onverwachte gebeurtenissen aanloopt: de Vrije Keuzedag van mijn Voordeelurenabonnement voor deze periode en het vooraf bestelde meereiskaartje voor mijn echtgenoot dreigden hun geldigheid te verliezen. Ze waren bedoeld voor Den Haag, om een bezoek te brengen aan de Japanse tuin op Landgoed Clingendael, die maar een paar weken per jaar open is. Daar is het nu te laat voor en het is ook nog te ver op dit moment. Dan lijkt een stadswandeling in de buurt een goede keus: het werd Bergen op Zoom. En daar hebben we geen spijt van!
Bergen op Zoom ligt aan de spoorlijn van Zeeland richting de rest van
Nederland. We rijden er vaak voorbij op weg naar andere wandelbestemmingen en voor familiebezoek. We vonden het onderhand tijd er
eens uit te stappen en met behulp van deze Groene Wisselwandeling de
stad te verkennen. Ze heeft ons verrast.
Via de Wandelzoekpagina hebben we de route in de GPS geladen en de routebeschrijving met kaartje uitgeprint (KLIK HIER). De inleiding op de site vertelt ons wat we kunnen verwachten: een stad vol geschiedenis en fraai gerestaureerde monumenten met het nodige groen en water. Lommerrijke parken, imposante kerken, de gezellige Grote Markt vol terrassen, Museum Het Markiezenhof: je komt er allemaal langs op deze afwisselende wandeling.
Maar naast alles wat in de inleiding
staat beschreven, ontdekken we
het één en ander dat ik graag als tip meegeef. In het Museum Het
Markiezenhof waren we al eerder, het is een bezoek zeker waard. Dat slaan we deze keer dus over. Wie echter daarna over de binnenplaats
loopt langs het West-Brabantsarchief, kan door een poortje een tuin in
waar mooie rustplekjes zijn, een heemtuin met bijzondere planten, en beelden. Het mij zeer aansprekende beeld 'Anthonis en Rombout Keldermans' verwijst naar de
oorspronkelijke bouwmeesters van Het Markiezenhof, het geslacht
Keldermans. Afkomstig uit Mechelen kregen zij op het einde van de
vijftiende eeuw opdracht de woning uit te bouwen tot een stadspaleis.
Een andere ontdekking is Den Aarden Kruik, een pottenbakkerij en
keramiekwinkeltje vlakbij de Gevangenpoort (Lievevrouwestraat 43). Hier vind je prachtige, creatieve
beeldjes e.d.voor een hele schappelijke
prijs, gemaakt door psychiatrische patiënten. Leuk als cadeautje, maar wij kochten er één voor onszelf. Jammer dat we hier niet dichterbij wonen: ik zag genoeg waar ik iemand een plezier mee zou kunnen doen.
We hebben de wandeling op ons gemakje gedaan, tijd genomen om de vele
(gevel)gedichten te lezen en gevelstenen te bewonderen. En ook wie oog heeft voor architectuur komt volop aan zijn trekken. Mijn favoriet is het Dr. Möller Lyceum (en de vlakbij gelegen conciërgewoning) uit 1926 van de architecten J. Wielders en Q.J. Horsten. Maar Bergen op Zoom heeft nog 302 Rijksmonumenten.... Je kijkt je ogen uit.
Wie goed oplet, komt veel verwijzingen tegen naar het carnaval in het Krabbegat, zoals de stad dan heet. De naam 'het Krabbegat' slaat terug op de 'Meekrap', een plant die vroeger werd gebruikt als grondstof voor de rode kleurstof alizarine
en veel geteeld werd in Bergen op Zoom. Tegenwoordig bestaat deze teelt
weer voor het maken van biologisch vriendelijke kleurstoffen. Het
symbool van het Krabbegat is echter niet de plant, maar het dier dat in
de uitspraak identiek daaraan is: de krab. Een inwoner van Krabbegat wordt een Krab genoemd. (In Den Aarden Kruik waren dan ook de nodige creatieve krabbenbeeldjes te vinden).
Andere belangrijke elementen van het carnaval in het Krabbegat zijn o.a. de Geit en De Gouden Draak. Ze staan op de foto's bij dit blog, het verhaal erover (en nog veen meer) vind je HIER.
We komen nog
eens terug om de monumenten van binnen te bekijken met een gids (stadswandeling vanaf 13.00 uur). Het
viel ons op dat er veel mooi gerestaureerde panden zijn, maar dat er
helaas ook hier en daar nog wel wat werk aan de winkel is. Maar men doet
zijn best in Bergen op Zoom, is onze indruk.
We liepen de route op onze GPS en konden de weg goed volgen.
De geprinte routebeschrijving en kaart konden in de rugzak blijven zitten. Deze mooie en gevarieerde Groene Wisseltocht wordt (blijkens de reacties op de wandelzoekpaginga) niet heel vaak gelopen. Wij kunnen hem echter van harte aanbevelen: zeker in combinatie met een museumbezoek is je dag welbesteed.
Voor ons was de totale afstand geen 7 maar 8,5 km, maar we zijn dan ook af en toe van de route afgeweken.
© Jannie Trouwborst, juni 2017.
Week 21: 11 km - Week 22: 0 km - Week 23: 10 km - Week 24: 21,5km. Maakt totaal: 396,5/1000 km.
Ik weet niet waar ik heen ga, maar ik ben onderweg (Voltaire).
Wie zegt graag LAW's lopen, krijgt steevast te horen: O, zeker het Pieterpad? Dat is ondertussen bijna net zo bekend als de Elfstedentocht, maar er zijn nog zoveel meer mooie LAW's in Nederland en vergeet ook de streekpaden niet. Daarvan liepen wij er met plezier enkele in onze vakanties (Twentepad, Krijtlandpad, Scholtenpad).
De naam LAW® staat voor Lange-Afstand-Wandelpad. Een LAW is
een wandelroute van minstens 100 km, die u kunt volgen aan de hand van
de bekende wit-rode® markering en een wandelgids. Meestal doorkruisen ze een groot deel van Nederland en zijn dan vele honderden km lang.
Een Streekpad is ook een Lange-Afstand-Wandelpad. Het is meestal
een rondwandeling die binnen één regio blijft. De lengte varieert van 80
tot 350 km. Streekpaden zijn geel-rood® gemarkeerd. Ook deze Streekpaden hebben een eigen wandelgids.
In Zeeuws-Vlaanderen starten twee Nederlandse LAW's: het Nederlandse Kustpad en het Grenslandpad.
LAW: Het Nederlands Kustpad deel 1
Het Nederlands Kustpad deel 1, van Sluis naar Hoek van Holland, maakt deel uit van
het langste aaneengesloten wandelpad van Nederland, in totaal 725 km. Dit deel heeft een lengte van 210 km. Deel 2 loopt van Hoek van Holland naar Den Helder of Den Oever (233 km), deel 3 van Stavoren naar Bad Nieuweschans (268 km). Ik heb nog een oude gids (1997) waarin de aftakking van Bergen op Zoom naar Goedereede ook opgenomen is. Of die in de nieuwe gids staat is mij niet bekend.
In West-Zeeuws-Vlaanderen is de laatste jaren veel veranderd. Er zijn natuurgebieden bijgekomen, de kust is verhoogd en verstevigd: op de meeste plaatsen met uitbreiding van het duingebied en in de buurt van Breskens met een fraaie dijk. Alle stranden zijn ruim, met op geregelde afstand een behoorlijke strandtent (voor de meeste is de term "strandtent" achterhaald). De paden over dijk en duin bieden mooie vergezichten. De (voormalige) vuurtoren is in het weekend te bezichtigen en wordt dan bemand door gidsen die veel over de geschiedenis van het monument en de omgeving kunnen vertellen.
De route start in Sluis, een vestingstad die er om vraagt er niet te snel doorheen te lopen. En eindigt in Breskens, waar de veerboot naar Vlissingen vertrekt. Je passeert Retranchement (ook een vestingstadje uit de Tachtigjarige oorlog), Cadzand-Bad (badplaats van allure met net een nieuwe, fraaie jachthaven), Nieuwvliet-bad en gaat dan door het natuurgebied De Verdronken Zwarte Polder. Afwisselend volg je de kust en de natuurgebieden in het binnenland. In de buurt van Groede is even afslaan naar Groede Podium een aanrader: een bunkerdorp uit WO II met heel veel info, speelmogelijkheden voor kinderen en horeca (onze kleindochters zijn dol op de wafels, poffertjes en pannenkoeken daar). Dan langs de vuurtoren naar Breskens. De veerhaven ligt buiten het dorp, maar wie tijd en trek heeft vindt in het dorp diverse eetgelegenheden, met o.a. veel verse vis en een pannenkoekrestaurant.
Aan de overkant van de Westerschelde gaat de route verder. De afstand Sluis-Breskens is ongeveer 28 km. Houd er rekening mee dat buiten het seizoen de veerboot minder afvaarten heeft en het busvervoer beperkt is. Voor geoefende wandelaars is de etappe in 1 dag te lopen, maar wie ervan wil genieten en misschien nog musea wil bezoeken is twee dagen logischer. Groede (met zijn mooie museumstraatje) zou in dat geval een mooie pleisterplaats halverwege zijn met voldoende overnachtingsmogelijkheden.
Alle informatie over routes en het bestellen van een wandelgids kun je vinden bij het Wandelnet.
Ook het Grenslandpad (LAW-11) begint in Sluis, maar daarover een volgende keer.
© Jannie Trouwborst, mei 2017.
Ondertussen zit het hier thuis een beetje tegen met ziekte en andere tegenslagen. De afgelopen weken zijn er geen lange wandelingen ondernomen. In week 19 t.m. 20 is er 25 km afgelegd in dagelijkse rondjes dorp en/of polder en strand.
Stand na 20 weken: 354/1000km.
Wandelroutes in Zeeuws-Vlaanderen een omstreken
