Wandeltraining week 8: Langs het Isabellakanaal

De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.

De achtste trainingsweek omvat 3 trainingen: 5000m - 5500m - 6000m. Dat is flink meer dan vorige week, het wordt nu serieus. We gaan het proberen.

Maandag 20 juli: Het weer is prachtig en er ligt al een poos een geocache wandeling op ons te wachten. We trekken er dus op uit: naar Hengstdijk in het oosten van Zeeuws-Vlaanderen. Het is echt een leuk rondje, we genieten op het gemakje van de omgeving, lossen de vragen op, lopen af en toe verkeerd en vinden na wat rekenen en zoeken de cache en kunnen onze naam noteren. Er kunnen weer 5 wandelkilometers bijgeteld worden, maar niet als trainingsronde, daarvoor was het teveel geslenter.

Dinsdag 21 juli: Vandaag voor het echte werk weer naar de bossen van de Braakman-zuid. Dit keer lopen we een deel van een door ons zelf geplaatste geocacheroute: Langs het Isabellakanaal (voor geocachers: GC25KG4). Het Isabellakanaal verbond de Vlaamse vissersplaats Boekhoute met zeearm de Braakman en stelde hen zo in staat de Westerschelde te bereiken. Na het afsluiten van de Braakman in 1952 verhuisde de garnalenvissersvloot naar Breskens. Nu wordt het kanaal gebruikt voor het afvoeren van het water uit de Vlaamse polders. Wie de geocacheroute volgt, krijgt informatie en vragen over allerlei historische feiten, onderweg kom je o.a. langs de zogenaamde "Dodendraad", een overblijfsel uit de Eerste Wereldoorlog. Met behulp van de antwoorden, vind je uiteindelijk de "schat", een box met daarin o.a. een boekje om je naam in te noteren. Een ideale manier om je kinderen aan de wandel te krijgen dus. Interesse gekregen? Kijk op: Geocaching Nederland

We lopen niet de hele route (6,5 km) en komen uit op bijna 5 km. Dat moet het maar zijn voor deze keer. 

Woensdag 22 juli: Een rustdag. Planning voor morgen maken. 

Donderdag 23 juli: De tweede trainingsronde van deze week zou 5,75 km moeten worden. Die besluiten we te gaan lopen in de Braakman-noord. In de Braakmanbossen lopen verschillende gemarkeerde wandelroutes, 2 in Zuid en 4 in Noord (zie daarvoor Natuurgebied de Braakman). Maar wij kennen het gebied goed genoeg om onze eigen weg te kiezen, struinen mag. Halverwege rusten we uit op het picknickbankje dat wij via Staatsbosbeheer van onze kinderen en kleinkinderen kregen toen we 50 jaar getrouwd waren.
De natuur verrast elke keer weer met nieuwe plantensoorten die in bloei komen en het valt op dat elke plant een voorkeur heeft voor een bepaalde grondsoort en standplaats. We zien veel Duizendguldenkruid, samen met Sint Janskruid. Het volksgeloof wil dat als je wat Duizendguldenkruid in je portemonee stopt, hij nooit leeg raakt. Ook de Grote Kaardebol doet op veel plekken zijn best. Hommels zijn er  dol op. De bloemhoofdjes van de kaardebol werden in de Middeleeuwen gebruikt voor het ruwen van wollen laken, hiertoe werden een aantal van deze kaardebollen in een houten houder bevestigd. Later zijn er zelfs speciale machines ontwikkeld voor het ruwen van weefsels met behulp van de kaardebol. De bloemhoofdjes werden daartoe op stalen pennen geregen. Een dergelijke machine staat nog opgesteld in het Nederlands Textielmuseum te Tilburg.
Het is zonnig en wordt steeds warmer. We kiezen voor schaduwrijke paden en al denk ik het gebied goed genoeg te kennen, we lopen toch verkeerd en maken een flinke omweg naar het startpunt. We blijken 6,7 km gelopen te hebben. Ruimschoots genoeg dus.

Vrijdag 24 juli: Een rustdag. In het weekend de laatste van deze week plannen. 

Zaterdag 25 juli: Een druilerig begin van de dag en ook 's middags ziet er er onbetrouwbaar uit. De laatste wandeling bewaren we vol goede moed tot morgen.

Zondag 26 juli: Het is nog fris, maar de zon schijnt flink als we om 9 uur op de P-plaats van de Braakman-zuid staan voor de laatste wandeling van deze week. De afstanden die voor deze week gepland waren, zijn een beetje door elkaar gegooid. Eentje van ongeveer 5,5, zou nu genoeg moeten zijn. Het is hier zo mooi en rustig wandelen dat het ons iedere keer weer verbaast dat we hier zelden iemand tegenkomen, zelfs niet in het weekend.

Dwars door velden en bossen en via een brug over de Braakman wandelen we naar het hoogste punt van het gebied: een uitzichtheuvel met twee bankjes. Hier rusten we even uit. We kijken uit over een grote plas met ganzen en andere vogels, zien heel in de verte de autootjes voorbij schuiven over de N61, maar we horen alleen natuurgeluiden hier.  Via een fietserstunneltje onder de snelweg door wordt de Braakman-zuid met die van noord verbonden. Maar wij blijven vandaag aan deze kant. Via een andere route wandelen we weer teug naar de start. Heerlijk ontspannen en helemaal niet moe, toch blijken we 7 km gelopen te hebben!

De Braakman Noord en Zuid samen vormen een van de grootste natuurgebieden van Zeeland. Veel van onze wandelingen zullen hierdoor lopen. De mogelijkheden zijn eindeloos en de natuur is heel afwisselend. Bovendien heeft elk seizoen er zijn charme: in het voorjaar de orchideeën, in het najaar de paddenstoelen en het hele jaar een grote variatie  aan vogels, planten en zoogdieren. De gidsen van Staatsbosbeheer, de eigenaar van het gebied, geven geregeld excursies en vanuit de Braakmanboerderij worden allelrlei activiteiten georganiseerd. Kijk daarvoor op: Activiteiten in de Braakmanboerderij..

Resultaten achtste week

De afgelopen week heb ik 4 keer gewandeld en in totaal bijna 24 km afgelegd. Meer dan op het trainingsschema stond (16,5 km) voor deze drie wandelingen. Ik heb 1 keer een kort, extra rondje gelopen.

© Jannie Trouwborst, juli 2020.

Sinds 31 mei 2020: training 96 km, totaal gelopen 125 km (afgerond).

Wandeltraining week 7: Ommetje van Vremdieke

De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.

De zevende trainingsweek omvat 3 trainingen: 4500m - 4750m - 4500m. Dat is ongeveer gelijk aan vorige week, maar volgens het schema zou ik die iets sneller moeten kunnen lopen. We gaan het proberen.

Maandag 13 juli: Een rustdag, want ik liep gisteren pas de laatste van de vorige week. Wel jammer, want het is goed wandelweer.

Dinsdag 14 juli: Mijn echtgenoot durft het aan mee te wandelen en we kiezen voor het Ommetje van Hoek. De gemeente Terneuzen telt 14 kernen, waarvan Philippine er een van is. In de zomermaanden verschijnt er elke week een routebeschrijving van een Ommetje in een van deze kernen in het Advertentieblad van ca. 5 km. Gebaseerd op het Wandelknooppuntennetwerk en voorzien van veel achtergrond info. Op de site van de Gemeente Terneuzen zullen ze allemaal te vinden zijn. Het overzicht staat HIER.

Er wordt gebruik gemaakt van RouteYou, waar je alle achtergrondinfo, een kaartje en de GPS track kunt vinden. Als we de komende tijd meer Ommetjes gaan lopen, zal ik de directe link naar de betreffende route er steeds bijzetten. 

Helaas is het weer ons vandaag niet zo goed gezind. Motregen en droge periodes wisselen elkaar af. Maar met een parapluutje is het goed te doen. Het voelt toch wel anders om nu door een minder bekend dorp te lopen en een ander buitengebied. We zijn er al vaak geweest en dan denk je dat je het wel zo ongeveer kent, maar dankzij de achtergrondinfo en de net even andere straatjes dan anders, is het een afwisselende wandeling. We nemen er de tijd voor en het tempo ligt niet hoog. De afstand zou net 5 km moeten zijn. Het wordt uiteindelijk ruim 6 km, omdat we ook even afwijken van de route om de oude begraafplaats te bewandelen.

Halverwege steken we via een loopburg een brede kreek over: het is een restant van de ooit brede rivierarm de Braakman, die vanaf de Westerschelde helemaal doorliep tot aan Axel. Hoek lag in de twaalfde eeuw op een andere plek dan nu. Tot tweemaal toe verdronk het dorp, dat toen nog Vremdijcke heette, door het breken van de dijken bij storm op de Braakman (1488 en 1601). Op de hoek van twee dijken bouwden de bewoners opnieuw een molen en een kerk. Zo ontstond Hoek, waar het verzorgingshuis de naam Vremdieke draagt.

Na de oversteek volgt een rondje door het vrij jonge Toorenbos, 30 jaar geleden aangelegd, maar inmiddels uitgegroeid tot een aantrekkelijk onderdeel van de wandeling. Met een mooie bocht door het buitengebied lopen we over een van de dijken langs de dijkhuisjes, met erachter diepe tuinen, letterlijk en figuurlijk. De tuin ligt echt meters lager. Nog een stukje dorp en weer buitengebied en dan staan we weer bij de molen, waar we aan de route begonnen over de eerste dijk.

Een aantrekkelijk rondje. Alle informatie over route, achtergronden en een kaartje vind je via deze link: Ommetje Hoek

Woensdag 15 juli: En weer hebben we pech: uitstekend wandelweer, maar helaas een rustdag. Gelukkig is er genoeg te doen in de tuin.

Donderdag 16 juli: Het zit niet mee: regenachtig weer. Maar we laten ons niet tegenhouden en vertrekken richting Braakmanbos-zuid. Op de parkeerplaats aangekomen hoost het. Toch maar even afwachten. Maar na 10 minuten wordt het droog. Omdat de bomen nog wat nadruppelen starten we de route maar in het open veld. Het ruikt heerlijk en sinds de vorige keer staat er alweer zoveel meer in bloei. Als de wilde flora een kans krijgt weet je niet wat je ziet. Adembenemend is een veld vol Teunisbloemen, Jacobskruiskruid, Sint Janskruid, allerlei soorten distels en nog veel meer. Ik probeer er een foto van te maken, maar of mijn WOW daarmee overkomt?
Het wordt een tocht vol verrassingen. Uit een veld met hoog opgegroeide, ingezaaide veldbloemen bij een boerderij springt een reebok omhoog en zoekt beschutting in het nabij gelegen struikgewas. Hazen, konijnen, een bonte specht. Maar de grootste verrassing is een jonge mol die ons pad kruist. Hij probeert zich zo snel mogelijk te verstoppen, maar dat valt nog niet mee in de vrij harde, kleiachtige ondergrond. Gelukkig voor hem lag daar een flinke laag bladeren op, daar kun je ook in verdwijnen.

We lopen een rondje van 4,7 km. Met een gemiddelde snelheid van ruim 5 km. Niet slecht dus.

Wie meer wil weten over de geschiedenis en de uitgebreide wandelmogelijkheden van het Natuurgebied de Braakman verwijs ik naar een uitgebreid, ouder blog: Natuurgebied De Braakman 

Vrijdag 17 juli: Een rustdag 

Zaterdag 18 juli: Ook een rustdag, eigenlijk... Maar het is zo fijn 's ochtend vroeg buiten, dus ik loop toch een blokje door het dorp.

Zondag 19 juli: De laatste trainingsronde van deze week, vroeg in de morgen. Ik laat mijn voeten de route kiezen. Ze brengen me langs het Kanaaltje het buitengebied in, langs Evides, onze drinkwaterleverancier en door de polders. Veel stukjes bos onderweg, de vogels laten van zich horen. Akkers, waar al geoogst is of waar dat niet lang meer zal duren zo te zien.

En langs weiden met schapen. Ik bedenk dat dat eigenlijk de meest bevoorrechte boerderijdieren zijn. Ze lopen vrijwel altijd buiten, anders dan veel kippen, koeien en de meeste varkens. Zeker in lekker hoog gras of met veel sappige klaver ziet dat er aangenaam uit. Maar dan valt me iets op. In de eerste wei wordt heel veel geblaat. Er lopen uitsluitend volwassen schapen rond. In een stuk verder een wei met ook lammeren. Het is er rustiger, de dieren liggen in kleine groepjes te herkauwen. De lammeren bij hun moeder. Geen geblaat daar.  En dan herinner ik me dat ik net langs een boerderij liep waar lamsvlees werd aangeboden. Tja, als je je lam niet meer kunt vinden, dan ga je blaten, waarschijnlijk. Ook "bevoorrecht" is dus maar relatief.

Niet echt moe, kwam ik na ruim 5 km en ruim een uur weer thuis.

Resultaten zevende week

De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal bijna 16 km afgelegd. Meer dan op het trainingsschema stond voor deze drie wandelingen. Ik heb maar 1 keer een kort extra rondje gelopen.

© Jannie Trouwborst, juli 2020.

Sinds 31 mei 2020: training (78) km, totaal gelopen (102 km) (afgerond).

Wandeltraining week 6: onverhard langs binnendijken

De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.

De zesde trainingsweek omvat 3 trainingen: 4500m - 5000m - 4500m. 

Maandag 6 juli: Vandaag hoef ik niet alleen te lopen. Mijn echtgenoot acht zijn knie genoeg hersteld om mee te lopen. We kunnen dus weer eens naar het Braakmanbos om te wandelen. We kiezen de route zo, dat we op vele punten terug kunnen keren naar de start. Het betekent wel, dat we langzamer lopen dan ik inmiddels gewend bent. Maar het is natuurlijk wel veel gezelliger. Uiteindelijk wordt het voor hem 4 km. Omdat dat voor mijn training niet genoeg is, stap ik eerder uit de auto en loop de laatste km naar huis. Totaal dus ongeveer 5,2 km.

Dinsdag 7 juli: Een rustdag, wat wandelen betreft dan, want er zijn genoeg andere dingen te doen! 

Woensdag 8 juli: Nog een rustdag, niet omdat het nodig is, maar omdat het zulk naar, regenachtig weer is, dat ik de volgende training voor morgen bewaar. 

Donderdag 9 juli: Ik kies voor een route door het oostelijk buitengebied van 5 km. En hoewel er zo dichtbij huis weinig onverhard te wandelen valt, zijn er wel een paar plekken waarop dat lukt. Over de elk anderhalve kilometer lange dijken bij het "Kanaaltje van Philippine" (zie in dit blog), maar ook onderlangs andere dijken in deze omgeving.

In de loop van vele eeuwen werden de polders in Zeeuws-Vlaanderen stukje bij beetje op de zee veroverd en soms moesten ze ook weer afgestaan worden. Door overstromingen bij dijkdoorbraken of inundaties tijdens oorlogen. Omdat de grote ramp van 1953 hier nauwelijks heeft huisgehouden zijn de meeste oude binnendijken gespaard. Wat ook nog rest van vroeger tijden zijn de kreken en waterlopen die achterbleven. Deze kreken vormen nu prachtige natuurgebieden met veel vogels (daarover een andere keer meer). De kronkelige dijken, beplant met populieren om de grond vast te houden, zijn een eldorado voor insecten, door de vele wilde planten die erop groeien. En voor wandelaars: vaak vind je onderlangs zo'n dijk een onverhard karrenspoor, opgenomen in het wandelknooppuntennetwerk van Zeeuws-Vlaanderen.

Ik ga weer te enthousiast van start, maar na een kilometer heb ik het door en loop ik de rest van de route op mijn gemakje uit. Ik geniet ook meer van mijn omgeving als ik het tempo aangenamer maak en ik heb helemaal geen klachten meer. Ik zie al bramen staan op de zonnige zuidhelling van de dijk. Ondanks de voorspelde regen (ik heb mijn parapluutje meegenomen) gaat mijn fleechvest al snel uit en loop ik in korte mouwen in het zonnetje. Voldaan en niet uitgeput sta ik na 5 km weer voor de deur. De gemiddelde snelheid blijkt 4,5 km/u. Ik vind het prima.

Vrijdag 10 juli: Een rustdag.

Zaterdag 11 juli: Ook vandaag stel ik het nog even uit. In de hoop morgen weer met mijn man te kunnen wandelen. Helaas blijkt in de loop van de dag, dat dat niet het geval zal zijn. Hij is nog niet helemaal hersteld.

Zondag 12 juli: Vroeg op voor de laatste trainingsronde van deze week. Het is nog behoorlijk fris, maar eenmaal onderweg blijkt dat mijn fleechvest echt genoeg is. Ik gebruik mijn oude, hoge wandelschoenen, want ik kies voor een route over een graspad langs een oude binnendijk aan de andere kant van Philippine. Het gras is beslist nog nat van de dauw. De afstand zou ongeveer 5 km moeten zijn, bereken ik.

Ik geniet van de frisse ochtendlucht en de al verwarmende zon, op mijn rug aanvankelijk. De diepe stilte wordt alleen doorbroken door natuurgeluiden, vooral van vogels. Al is het heel moeilijk mijn denkhoofd stop te zetten, toch lukt het aardig vooral met mijn omgeving en ideetjes voor dit blog bezig te zijn. Op deze binnendijk zijn vorig voorjaar bijna alle populieren gekapt. De opslag op het pad was daarna enorm. Dat is gelukkig weer weg. Er zijn inmiddels nieuwe boompjes geplant op de dijk, zie ik. Maar een groot deel daarvan heeft de extreme droogte van het voorjaar niet overleefd.

De gewassen op de velden doen het goed: aardappelen, uien, tarwe, suikerbieten, gerst, mais en niet te vergeten vlas. Dat laatste is inmiddels helaas al weer uitgebloeid. Elk jaar geniet ik enorm van die wuivende lichtblauwe binnenzee. Halverwege de terugweg, nu met mijn gezicht in de zon, kom ik langs "d'n hof", zoals ze hier zeggen, van een oudere boer. Hij is gestopt met het boerenbedrijf en heeft een lapje grond op zijn erf beschikbaar gesteld aan bewoners van het dorp als gezamenlijke moestuin. Het spul staat er goed bij. Mijn schat van vandaag is een lange fazantenveer. Die gaat thuis in de pot met veren van diverse pluimage...

Na vier km word ik een beetje moe, het lange graspad van het begin was zwaar. Maar door een constant, iets rustiger tempo aan te houden verdwijnt dat gevoel al snel weer. Thuis blijk ik 4,8 km gewandeld te hebben, met een gemiddelde van ruim 5 km/u. Helemaal niet slecht dus! 

Resultaten zesde week 

De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal bijna 15 km afgelegd. Meer dan op het trainingsschema stond voor deze drie wandelingen. Extra losse wandelingen heb ik niet gemaakt.

© Jannie Trouwborst, juli 2020.

Sinds 31 mei 2020: training 62 km, totaal gelopen 86 km (afgerond).