Wandeltrainingweek 13: De zeemeermin van Waterlandkerkje en de Goudenpolder

De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.

In de dertiende trainingsweek ga ik weer verder met het trainingsschema. Voor deze week is dat: 6,5 - 4,5 - 7,5 km.

Maandag 24 en dinsdag 25 augustus zijn rustdagen.

Woensdag 26 augustus: In de morgen stormt het, maar in de middag staat er alleen nog een stevige wind met stormvlagen. Ik waag het er toch maar op: het is droog en niet koud. Ik kies voor een lange wandeling door het buitengebied, aangevuld met een kort rondje door het dorp.

Omdat op de meeste dijken in het buitengebied hoge bomen staan die het behoorlijk zwaar hebben in deze wind, probeer ik mijn route langs boomloze dijken te kiezen waar ik uit de wind kan lopen. Of langs dijken waar de wind hun takken de andere kant op dwingt. Het is fijn lopen met deze weer goede temperaturen, ondanks de soms stevige tegenwind. Als ik na bijna een uur terug ben in het dorp, zie ik dat ik nog 2 km moet lopen. Ik besluit eerst even tien minuten uit te rusten, want ik ben toch wel moe. Als ik daarna de draad weer oppak voor een extra rondje door het dorp, gaat het verder zonder problemen: weer wat geleerd. Nu de tochten langer gaan worden is even rusten na een uur ongeveer een goed idee. Thuis gekomen zie ik 6,4 km op de app staan. Daar ben ik tevreden mee. Net als met de gemiddelde snelheid: 4,8 km/u.

Donderdag 27 augustus: De vooruitzichten voor de komende week zijn niet best, maar vandaag belooft het hier in het zuidwesten mee te vallen. We gaan dus maar vroeg richting het Braakmanbos-Zuid. De wind is gaan liggen dus we hoeven niet bang te zijn voor afbrekende boomtakken. De temperatuur is perfect: lekker fris, dus hebben we ook nauwelijks last van de dazen die met hogere temperaturen hier nog wel eens agressief aanwezig willen zijn. We kiezen onze eigen route over bekende en minder bekende paden en paadjes en rusten bij het uitkijkpunt op de heuvel even uit. Zoals meestal, komen we vrijwel niemand tegen. Als we eenmaal rond zijn, blijken we 5,1 km gelopen te hebben, met een gem. van 4,7 km/u. Het gaat goed zo.

Vrijdag 28 augustus: rustdag

Zaterdag 29 augustus: De weersvooruitzichten zijn alles behalve duidelijk voor vandaag. Er zouden aan de kust pittige buien kunnen vallen. Maar als ik opsta is de lucht stralend blauw. Op de buienradar zie ik inderdaad een front dichterbij komen, maar het trekt zo langzaam en met een rare boog richting Zeeuws-Vlaanderen, dat we toch maar besluiten het erop te wagen. Want wat het morgen gaat worden is al helemaal niet duidelijk. We kiezen voor het Hildegonda Ommetje van 7,5 km in en rond Waterlandkerkje, een dorpje dat onder de gemeente Sluis valt. We wandelden en fietsten al vaker in deze omgeving, maar het rondje uit deze (oude) folder liepen we nooit helemaal. De afstand is precies goed voor het afsluiten van deze wandeltrainingsweek.

In het wapen van Waterlandkerkje wordt een zeemeermin afgebeeld. Haar beeld staat bij de ingang van het dorp. De legende van de meermin vertelt over een visser uit Oostburg die na een dag niets gevangen te hebben, een zeemeermin in zijn netten ving. Hij wilde haar voor geld tentoonstellen op de markt. Een voerman uit Waterlandkerkje gooide de visser in het water en zo kwam de zeemeermin weer vrij. De meermin, Hildegonda, sprak de profetie uit dat Waterlandkerkje nog lang een klein dorp zou blijven. Maar dat het dorp wel in eendracht tot groei en bloei zou komen. Deze zeemeermin wordt ook afgebeeld in het wapen van het dorpje, ontstaan in 1669 als nederzetting rond een kerkje. Nog elk jaar worden in het weekend na Pinksteren de in de streek bekende Meerminnenfeesten georganiseerd.

We parkeren in de kern, voor het buurthuis (vroeger raadhuis, met de school ernaast). Vlakbij staat ook de markante, oude herberg "In Den Koning", 325 jaar oud. Napoleon zou er nog gelogeerd hebben. Er naast staat het historische dorpskerkje dat een roerige geschiedenis achter de rug heeft en nu dienst doet als cultureel centrum. Een Tiendpaal met de letters SB op de ene en SP op de andere zijde, verwijst naar de tijd dat de abdijen van Sint Baafs en Sint Pieter het hier voor het zeggen hadden. En eeuwenlang recht hadden op tien procent van de opbrengst van de boerderijen. Mooi al deze historische schatten bij elkaar, maar net genoeg voor een wandelingetje van hooguit een kwartier. Het Ommetje van Hildegonda gaat dan ook het buitengebied in.

Achteraf moeten we constateren, dat het een mooie route is, maar dat hij beter op de fiets afgelegd kan worden. Het eerste deel van de route bestaat vrijwel alleen uit asfalt en een lang en kaal fietspad langs de doorgaande weg naar Aardenburg, waar auto's met flinke snelheid voorbij razen. Ook de Liniedijk langs de Passageule (overblijfselen uit de Tachtigjarige Oorlog) bleek een teleurstelling. Alle bomen langs beide zijden van de weg, die dit stuk aantrekkelijk maakten, waren verdwenen.

Terug in het dorp, ruim over de helft van de wandeling, besluiten we dat we een koffie- en plaspauze inlassen in de inmiddels geopende herberg. We mogen plaats nemen op een prettig tuinterras aan de achterzijde van het gebouw. In de verte zien we de lucht steeds donkerder worden. We twijfelen: de zon schijnt nog steeds, maar zouden we het op het tweede deel van de tocht ook nog droog houden? Het is heerlijk wandelweer met de zon erbij een een beetje wind. We nemen de gok.

Ook het tweede deel van de tocht gaat uitsluitend over asfalt, maar dat bevalt beter. Onderlangs een dijk met leuke huisjes, dan om de Goudenpolder heen. Over dijken omzoomd met de voor Zeeuws-Vlaanderen kenmerkende rijen populieren. Met een mooi uitzicht over de meanderende resten van geulen in de polders aan de ander zijde van de Goudenpolderdijk, ooit verbonden met de Oude Passageule en de Braakman. We passeren een boerderij met biologische groenten. Op het land zien we de boer met zijn trekker mechanisch het onkruid verwijderen. Er rijdt vrijwel geen verkeer. Na een klein stukje fietspad langs de doorgaande weg naar Oostburg zijn we weer in het dorp. De lucht is betrokken, maar het is nog steeds droog. De teller geeft 8 km aan! Met een gemiddelde snelheid van 4,5 km/u. Ook deze week is het dus weer gelukt!

De oude folder van dit rondje is nog steeds te koop bij de VVV-Zeeland.

Zondag 30 augustus: rustdag

Resultaten dertiende week

De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal 19,5 km afgelegd. Meer dan het schema. En door na elk wandeluur even te rusten, blijkt het geen enkel probleem.

© Jannie Trouwborst, augustus 2020.

Sinds 31 mei 2020 in totaal gelopen: 209,5 km (afgerond).

Wandeltraining week 12: Ommetje Zandstraat en De Omloper van Aardenburg

De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.

In de twaalfde trainingsweek wil ik proberen de trainingen weer op te pakken. Dat zou betekenen 6,5 km, 3 km (stevig doorstappen) en 7,5 km.

Maandag 17 augustus: Na de regen van vannacht is het wat mistig bij het opstaan. Maar de zon doet al zijn best. Omdat de temperatuur nog redelijk is, besluiten we het er maar op te wagen en gaan we naar Zandstraat, een dorpje op enkele autominuten van Philippine. De buurtbus rijdt niet meer, anders was het maar 1 halte geweest... Opnieuw een van de Ommetjes van de Gemeente Terneuzen.

Het dorpje bestaat uit een lange dorpsstraat met eromheen akkerland en boomgaarden. Veel grindwegen, karrensporen en graspaden langs dijken met dubbele rijen populieren maken het tot een aantrekkelijke wandeling. Het zonnetje breekt door en we zijn blij met de schaduw die ze geven. We rusten even op een bankje boven op de dijk met uitzicht op een boerderijtje en het goederen spoorlijntje Terneuzen - Sas van Gent. Vroeger had Zandstraat een stationnetje aan deze lijn, het gebouwtje is nog te herkennen en passeren we later op de wandeling. De trein reed vroeger door tot Gent. De wens bestaat nog steeds om die lijn in ere te herstellen, ook voor personenvervoer.

Ommetje van Zandstraat

De trein haalt ons in als we over een breed graspad lopen en even verder via een onbewaakte overgang de rails kruisen. Het grindpad aan de buitenzijde van de dijk die we dan volgen geeft uitzicht op het omringende akkerlandschap en het Kanaal Gent-Terneuzen in de verte. In de dijk treffen we een verrassend overblijfsel uit de Tweede Wereld Oorlog: kleine bunkertjes met schuttersgaten en een loopgraaf, vergelijkbaar met de Tobruk bij Boekhoute uit een van de vorige wandelweken. Maar deze is nog completer hersteld. Het karrenspoor volgend komen we uit bij het andere uiteinde van de dorpsstraat en vervolgen de weg langs de officiële overweg en het voormalige stationnetje. We lopen nu aan de andere kant van Zandstraat door de oudere polders. Weer via slingerende grindpaden, langs dijken met populieren. En akkers vol graan, suikerbieten, aardappels, bonen. Volgens de beschrijving bij de route was Zandstraat vroeger een echte agrarische gemeenschap met o.a. een smederij, een wagenbouwbedrijf, een tuigmaker en een leerbewerker. Ze zijn verdwenen, maar toch, denk ik dan, is het toeval dat er nu twee tweedehands autohandelaren zijn in het kleine dorpje en een manege? Niet meer met stoeren Zeeuwse trekpaarden, maar toch. De school is door vrijwilligers omgevormd tot buurthuis en het nabij gelegen, kleine kerkje met houten klokkentoren huisvest nu een praktijk voor mondhygiëne. Maar er zijn vast nog genoeg mensen die denken: Ons dorp, ik weet nog hoe het was, de boerenkinderen in de klas, een kar die ratelt over de keien...

Ik kan 6,5 km bijschrijven op mijn trainingslijstje.

Dinsdag 18 augustus: een rustdag.

Woensdag 19 augustus: Heel vroeg op gestaan om een rondje dorp te lopen voor het weer te warm wordt. Ik maak mijn vaste rondje en stap stevig door. Het valt me op, hoeveel gemakkelijker dat inmiddels gaat. Tijdens de wandeling van maandag in Zandstraat lazen we over een steenfabriek op de route en hoe we de stenen die daar gebakken werden nog konden herkennen bij sommige huizen. Als je dat eenmaal weet zie je ze ook in de oude straatjes van Philippine. Zo leer ik steeds weer iets bij over mijn omgeving. Na 3,5 km ben ik weer thuis, met een gemiddelde snelheid van 5 km! Het gaat steeds beter.

Donderdag 20, vrijdag 21 en zaterdag 22 augustus: een rustdag.

Aardenburg Centrum met Sint Bavokerk

 

Zondag 23 augustus: Vandaag gaan we wat verder van huis. De Omloper van Aardenburg van 7 km is een prachtige wandeling in West-Zeeuws-Vlaanderen. We lopen hem wel vaker en een uitgebreide beschrijving, met veel foto's, verscheen al eerder op dit blog (volg de link). Hoewel er pittige buien voorspeld zijn, gaan we toch al vroeg richting Aardenburg en laten ons niet ontmoedigen door de donkere luchten die we tegemoet rijden. Het zou mooi zijn  als de 7 km van Aardenburg vandaag lukken, omdat ik dan weer zo goed als op schema zit. Komoot wordt aangezet om de route vast te leggen en als we starten, schijnt de zon! Voor de zekerheid gaat de paraplu ook mee, maar het blijft de hele weg bij dreigende luchten en zonnige perioden. We zijn dan ook blij dat we de gok gewaagd hebben. Het was er weer heerlijk wandelen, vrij rustig ook, ondanks het weekend. Op het terras van De Kaaipoort, onze vaste tussenstop als we hier wandelen, hebben we alle ruimte om veilig te zitten en van koffie met appeltaart en thee te genieten. Ons eerste terrasje na de verruiming van de Corona maatregelen. Eenmaal terug bij de auto constateer ik dat ik totaal niet moe ben en nog wel verder had kunnen lopen. Misschien dat even rusten onderweg daar ook aan meegeholpen heeft. De afstand blijkt te kloppen en zo kan ik weer 7 km bij schrijven op mijn schema!

Buitengebied Aardenburg met Heilige Maria Hemelvaartkerk

 

Resultaten twaalfde week

De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal 17 km afgelegd. Vrijwel volgens het schema. Nu de afstanden wat langer worden en ook vaker verder van huis liggen, krijg ik er ook meer plezier in.

© Jannie Trouwborst, augustus 2020.

Sinds 31 mei 2020 in totaal gelopen: 190 km (afgerond).

Wandeltraining week 11: Ommetje Canisvliet: langs het water en in de koelte van het bos

De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.

De elfde trainingsweek bevat geen officiële trainingen: het is er gewoon te warm voor. Toch wil ik proberen minstens drie keer een flinke wandeling te maken.

Maandag 10 augustus: De hittegolf houdt aan, nog de hele komende week is voorspeld. Helemaal opgeven is geen optie. Dus trek ik om 7 uur mijn wandelschoenen maar weer aan en ga op pad voor een rondje door de omgeving van naar schatting 4 km. Het is al 24 graden buiten, maar er staat ook een klein beetje wind. Dat helpt. Ik probeer zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken, eerst van de huizen langs de weg en aan het einde van de route van de bomen langs het Kanaaltje. Onderweg sla ik nog even af naar de schapenboerderij in de Kleine Stellepolder voor een betere foto. Al met al valt het me mee en met een tevreden gevoel stap ik na 4 km weer binnen. Met een gemiddelde snelheid van 4,5 km, ben ik dik tevreden voor vandaag.

Dinsdag 11 augustus: Een rustdag. 

Woensdag 12 augustus: Het is maar 22 graden als ik om 7 uur de deur uitstap. Er staat een klein beetje wind, dat is wel aangenaam, maar toch zoek ik zoveel mogelijk de schaduw op. Door het park en de villawijk, over de linker Kanaaldijk met schaduw van de nog resterende populieren. Ik vrees de dag dat ook die gekapt worden. En dan terug onderlangs de asfaltweg van dezelfde dijk die ook helemaal in hun schaduw ligt. Als ik thuis kom is het inmiddels al 24 graden. Ik heb een afstand van 4,5 km afgelegd in minder dan een uur. Ik mag tevreden zijn voor vandaag.

Donderdag 13 augustus: Een rustdag.

Vrijdag 14 augustus: Een rustdag.

Zaterdag 15 augustus: Na de verfrissende hoosbuien van gisteren is het een beetje afgekoeld vandaag. Of dat zo blijft is de vraag en dus gaan we om 9 uur op weg naar Westdorpe om het Ommetje langs de Canisvlietkreek te lopen. Het is een bekende omgeving voor ons en dus besluiten we er maar onze eigen route van te maken. We starten op de P-plaats van het gebied bij het info-bord van Staatsbosbeheer. En slaan meteen rechtsaf het bosgebied aan de noordzijde van de kreek in. Het ruikt er heerlijk, na de verfrissende regen van de afgelopen nacht. Bij het uitzichtpunt kijken we uit over de weidevlakte, waar het in het voorjaar wemelt van de weidevogels en waar je in de schemering of vroege morgen soms reeën ziet. Het pad voert in de richting van het Kanaal Gent-Terneuzen. We klimmen de dijk op en lopen een stuk langs het water in de schaduw van de populieren. Zo hebben we uitzicht naar beide zijden.

 

 

Bijna was de Canisvliet totaal verdwenen. Nadat het Kanaal Terneuzen-Gent in 1872 gegraven was, moest het diezelfde eeuw nog uitgediept en verbreed worden. En in de jaren 60 van de vorige eeuw nog eens. Een deel van de Canisvliet werd volgestort met baggerslib. Natuurliefhebber Johan van den Steen verzette zich met hand en tand tegen de expansiedrift van landbouw en industrie en de Canisvliet bleef verder gespaard. Maar de bedreiging was nog niet voorbij. Een tractaat uit 1839 verplichtte Nederland de afwatering vanuit België ongemoeid te laten. Dat betekende onder andere dat het vervuilde rioolwater van Zelzate via de Reigerskil in de Canisvliet werd geloosd. Bewoners van Sas van Gent en Westdorpe wisten met schoppen en zandzakken de afwatering ongedaan te maken, in 1972 en in 1979 nog eens. Toch duurde het nog tot in de jaren 90 voor er een omleidingsroute kwam. De schuif in de sluis bestaat nog steeds en er is en monumentje van gemaakt. Ook staan hier verschillende bomen met bordjes ter nagedachtenis van de behoeders van de Canisvlietkreek.

 

 

We zoeken de oever van de kreek weer op en volgen die geruime tijd. Om de zuidelijke kop van de Canisvliet vatten we de terugweg aan. Na een klein stukje asfaltweg gaan we het bos op de andere oever in. De temperatuur begint op te lopen, maar het verschil van enkele graden is goed voelbaar: hier is het nog steeds aangenaam wandelen. Aan deze kant zijn verschillende uitkijkpunten over de kreek en de weilanden erom heen. Je moet wel even goed letten op de smalle paadjes die linksaf slaan en slingerend naar het kijkpunt lopen. Halverwege de terugweg is op een grote open plek een flinke picknicktafel met informatie over het gebied. Daarop kun je onder andere lezen over de kriekenboomgaard die hier vroeger stond. Hoewel vroeger? De bomen staan er nog: wie goed oplet, ziet ze nog. De boomgaard is aan de natuur overgelaten en de vogels doen zich te goed aan de vruchten, ook in de buurt van de picknickplek.

Tot vlak voor de P-plaats kunnen we nog genieten van de schaduw. Dan een klein stukje graspad en de wandeling zit er op. De kudde koeien die we op de heenweg aan de overkant zagen liggen in de schaduw van struiken en bosschages, is inmiddels ook hierheen gewandeld. Hier staat de pomp die ze kunnen gebruiken om te drinken. En nu de zon wat gedraaid is, is hier voldoende schaduw te vinden. Er zijn heel wat kalfjes bij, we maken ons zorgen om een heel kleintje dat, ver van de kudde, op zijn zij in de schaduw in het gras ligt. Maar dan klinkt er een doordringend geloei, het kalfje schrikt wakker en rent naar de kudde toe. In zijn enthousiasme rent hij eerst zijn moeder voorbij, maar uiteindelijk vinden ze elkaar terug. Mooi om te zien dat het zo ook kan, met kalfjes en hun moeder....

De wandeling zit erop: 5 km kan bijgeschreven worden. Ondanks de warmte hier prima gewandeld. Voor deze week is het wel goed zo.

Dit is een van de 14 Ommetjes die de Gemeente Terneuzen deze zomer gepubliceerd heeft. Alle informatie over deze route, achtergronden en een kaartje en GPS-track vind je via deze link: Ommetje Westdorpe

Zondag 16 augustus: een rustdag.

Resultaten elfde week 

De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal 13,5 km afgelegd. Het trainingsschema staat even op een laag pitje vanwege de extreme warmte. Westdorpe, waar deze kreek vlakbij ligt is doorgaans de warmste plek van Nederland....

© Jannie Trouwborst, augustus 2020.

Sinds 31 mei 2020 in totaal gelopen: 173 km (afgerond).

Wandeltraining week 10: Ommetje van Philippine door de Kleine Stellepolder

De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.

De tiende trainingsweek omvat 3 trainingen: 6,5 km - 3 km - 7,5 km. Dat is ongeveer evenveel als vorige week, maar de langste afstand is een km meer. We gaan het proberen. 

Maandag 3  augustus: een rustdag, met noodzakelijke afspraken.

Dinsdag 4 augustus: Het belooft een warme week te gaan worden, maar vandaag is de temperatuur nog aangenaam. Eerst moeten de wekelijkse boodschappen gedaan worden. In de morgen in een winkel waarvan we weten dat het er dan nog rustig is in Oostburg. De wandeling stel ik dus uit tot de middag. Ik houd het op een route in de buurt, om meteen eens uit te proberen hoe de app Komoot werkt. Het Ommetje van Philippine lijkt me daarvoor wel geschikt. Over Philippine zelf is in eerdere blogs al veel verteld. Maar deze route gaat voornamelijk door het poldergebied eromheen. En ook daar valt wel het een en ander over te vertellen.

Kleine Stellepolder

Het wordt een pittige tocht. In de schaduw is 24 graden misschien nog wel prettig, maar om dan in de volle zon door de polders te lopen is eigenlijk teveel van het goede voor mij. Langs het brede graspad, onderaan de Mosselpolderdijk die me het buitengebied in brengt, zijn vorig jaar alle indrukwekkend grote populieren verwijderd. De iele teruggeplaatste boompjes zullen er nog lang over doen voor ze schaduw op het pad kunnen werpen. Bovendien zijn de meeste door de droogte en de hitte al dood.

In dit voormalige slikken- er schorrengebied werden de polders stukje bij beetje drooggelegd. Deze route volgt de dijken die eromheen gelegd werden om het water van de Braakman buiten te houden. Na de dijk van de Mosselpolder, volg ik die van de al eerder drooggelegde Kleine Stellepolder. Het valt op, dat waar dijken samen komen de weg omhoog loopt, met er dwars op een weg die een volgende polder in gaat. Als ik op de verhoging aan de rand van de Kleine Stellepolder naar links kijk, zie ik aan de horizon de bossen van het Braakmangebied-zuid. Daar weet ik het restant van de Braakmanstroom, ervoor zie ik het ingepolderde land.

Italië in de polder?

De Kleine Stellepolder is klein inderdaad. Er staan twee boerderijen in. De eerste is nog erg jong en als je niet beter zou weten, waan je je in Italië als je hem ziet liggen. De tweede ligt er ver vandaan, vlakbij Philippine. Een grote boerenschuur, met een originele wagenschuur, een oprijlaan met hoge populieren en schaapjes in de weide maken er weer Zeeuws-Vlaanderen van. Helaas is het niet mogelijk rondom de polder te lopen over de dijken. Ik had graag gezien of er nog iets te ontdekken valt van de stelle, waar de polder naar genoemd is.

Een stelle is een kunstmatige heuvel, gelegen in een schorrengebied, als vluchtheuvel voor schapen. (Je schaapjes op het droge hebben, zogezegd). Vaak staat er een schaapskooi bovenop. In Zeeland zijn meer stelles te vinden, bijvoorbeeld in het Verdronken Land van Saeftinghe. Daar bevindt zich ook nog een onderkomen van de voormalige schaapsherder. Af en toe kun je daar met een gids komen. Zie daarvoor de activiteitenkalender van Het Zeeuws Landschap.

Voor een andere keer: langs deze doodlopende dijk...

 

Ik heb een vermoeden van de plek waar die van Philippine gelegen moet hebben. Op oude kaarten van dit gebied staat de stelle ingetekend en wie de luchtfoto's van nu bij Google bekijkt, ziet vaag in het landschap nog de contouren. Er is nog een stuk doodlopende dijk, dat in de buurt zou kunnen komen. Op een volgende wandeling ga ik daar toch nog eens kijken.

Voor nu ben ik blij de dijk langs het Kanaaltje te bereiken. Bovenop is schaduw en er staat een beetje wind. Dan begint mijn mobiel te piepen: de batterij is bijna leeg. Het laatste deel van de route leg ik sneller af dan de bedoeling en ik kort hem een stukje in. Leren werken met de app Komoot vraagt nog even tijd, maar het ziet er goed uit. Ik heb 6 km afgelegd. Iets te weinig, maar ik vind het wel best zo.

Alle informatie over route, achtergronden en een kaartje en GPS-track vind je via deze link: Ommetje Philippine. Helaas ontdekte ik dat niet alle wetenswaardigheden op de juiste plek zijn aangegeven op het kaartje bij de beschrijving. Sommige zaken zijn bovendien echt niet te zien op deze tocht.

Woensdag 5 augustus: De bedoeling was de kortste afstand van deze week in de koelte van de morgen te lopen. Toch maar vanaf gezien: het was gisteren te pittig.

Donderdag 6 augustus: Vanmorgen dus maar vroeg opgestaan om in de nog frisse morgen mijn rondje om Philippine heen te lopen. Dat er bij thuiskomst maar 2,5 km i.p.v. 3 km op de teller staat is jammer. Maar ik vind het wel goed zo. Ik heb stevig doorgestapt en dat is met dit weer ook een prestatie.

Vrijdag 7 augustus: De voorspellingen worden steeds alarmerender, er komt een heuse hittegolf op ons af. Ik zie niet gebeuren dat we deze week nog ergens een rondje van 7,5 km gaan lopen. Vandaag in elk geval niet.

Schapenboerderij Kleine Stellepolder

 

Zaterdag 8 augustus: Een rondje van 7,5 km gaat het ook niet vandaag niet worden. Maar ik ben vroeg opgestaan en wil er in elk geval 6 van proberen te maken. Ik kies voor bijna dezelfde route als dinsdag, maar dan andersom. Onderweg maak in nog wat foto's voor dit blog met mijn echte fototoestel. De batterij van mijn oude smartphone heeft teveel problemen met èn een route registreren èn foto's maken. Om half negen ben ik weer thuis, de temperatuur loopt al flink op. Ik noteer 6 km in minder dan anderhalf uur (incl. foto's maken) voor de laatste trainingsdag van deze week.

 

Zondag 9 augustus: Geen wandeling vandaag. De hittegolf houdt aan, code oranje zelfs in Zeeland. Ik besluit het trainingsschema even los te laten. Volgende week zal ik alleen nog korte rondjes in de hele vroege morgen lopen om wel in beweging te blijven.

 

Resultaten tiende week 

De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal 14,5 km afgelegd. Dat is minder dan op het trainingsschema stond (17 km) voor deze drie wandelingen. Oorzaak is de extreme hitte.

© Jannie Trouwborst, augustus 2020.

Sinds 31 mei 2020: training (130,5) km, totaal gelopen (159,5) km (afgerond).

Wandeltraining week 9: Ommetje van Biervliet en de Tobruk bij Boekhoute

De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.

De negende trainingsweek omvat 3 trainingen: 6,5 km - 4,5 km - 6,5 km. Dat is weer meer dan vorige week, het wordt spannend. We gaan het proberen. 

Maandag 27 juli: Nu de afstanden langer worden, kan ik ook mijn routes meer gaan afwisselen. De route van vandaag gaat richting België. Vanuit huis, door de dorpskern, langs de boomgaarden en akkers naar de grensweg tussen beide landen. Blijkbaar Belgisch grondgebied, want nog niet zolang geleden waren alle doorsteekjes om er te komen door de Vlamingen gebarricadeerd. Al mogen hier auto's rijden, de schapen hebben voorrang. Ze grazen dagelijks de bermen van de dijk af en worden binnen gehouden door een paar veeroosters.

Bij het Olmendijkje slaan we rechtsaf, passeren de bekende zwart-witte grenspaal, en zijn weer in Nederland. Boekhoute heeft op dit punt een stukje dodendraad nagebouwd uit de Eerste Wereldoorlog. Aan het eind van het Olmendijkje staan nog enkele bunkertjes uit de Tweede Wereldoorlog. Ze vormden een Duits uitkijkpunt om het Isabellakanaal en het haventje te kunnen bewaken. Een infopaneel vertelt de hele geschiedenis, je kunt binnen op eigen risico een kijkje nemen en ook hier hebben wij, vanwege het historische belang een geocache gelegd: De Tolbruk aan het Olmendijkje (GC3PC4D). 

Na een korte rustpauze vangt de terugweg aan. Een autovrije grinddijk, in de schaduw van hoge populieren, voert ons naar de oversteek van de doorgaande weg en vervolgens lopen we langs een akkerrandpad naar de binnendijk die ons terug moet brengen naar Philippine. We moeten erover heen. Omhoog gaat wel, eraf wordt iets lastiger, het is erg steil. Toch loopt hier de officiële wandelroute van het Wandelnetwerk. Het is erg warm geworden, de afstand blijkt meer dan ik had berekend en de tocht van de dag ervoor doet zich gelden. Zo eigenwijs om niet een rustdag in te lassen. Er ontstaan pijntjes en de vermoeidheid begint toe te slaan. De populieren op de dijk zijn vervangen door nog ielige boompjes en we missen de schaduw. Langs de voet van de dijk, over het brede graspad, bereiken we Philippine. Aan de trainingsafstand voldoen we ruimschoots. Het is 7,3 km geworden.

Dinsdag 28 juli: Een rustdag is op zijn plaats.

Woensdag 29 juli: Ik ben jarig, maar verwacht alleen 's middags wat bezoek door de Corona toestanden. Dus staan we vroeg op om in alle rust van een zgn. Ommetje (zie ook: HIER) te kunnen genieten. Dit keer wordt het Biervliet, een rondje van 5 km. (De Ommetjes die de gemeente Terneuzen deze zomer aanbiedt, zijn allemaal te vinden op RouteYou. Op RouteYou staan ook langere routes vanuit dezelfde plaatsen).

We wandelden vaker in Biervliet en omgeving en we komen er wekelijks voor onze TaiChi lessen. De wandeling start in het hart van dit kleine, historische stadje, dat al in 1183 stadsrechten ontving. 

Biervliet was in de 13e eeuw een dynamische en bloeiende handels- en nijverheidsstad met visserij, zout- en lakenindustrie. Jaar- en weekmarkten versterkten deze positie en ook het bezit van een goed bereikbare haven droeg bij aan deze bloei. Aan de oostkant van Biervliet lag een uitgebreid moer- of turfgebied, dat voor zout en turf werd afgegraven. De stad was tot ca. 1400 een centrum van zoutindustrie. Het zout was uitstekend geschikt voor het haring kaken (een uitvinding van Willem Beukelszoon, een visser uit Biervliet) en werd gewonnen door het verbranden van het zouthoudend veen uit de omgeving. Het weggraven van het zoute veen veranderde de waterhuishouding. Daardoor verzwakten de dijken. Door ernstige doorbraken en overstromingen in 1375 en 1404 kwam Biervliet zelfs op een eiland te liggen en aan de handel met Vlaanderen, uitgezonderd zout, kwam toen een einde.

We lopen langs verschillende monumenten en via de Molenberg omlaag de polders in. Het hoogteverschil is opvallend en de namen Kleine Zoute polder en Grote Zoute polder zeggen genoeg. Het is heerlijk wandelweer, niet te warm, zonnig en met een fris windje. Terug in de bebouwde kom, komen we langs de voormalige R.K. kerk (die omgebouwd wordt tot hotel) en de buurttuin, een leuk initiatief. Langs de volkstuinen volgt nog een extra ronde door het Poortbos, ook een initiatief van de inwoners van Biervliet. Met schapen en hoogstam fruitbomen, een visvijver en een ontdekroute voor kinderen. Terug bij het standbeeld van Willem Beukelszoon zit de wandeling erop. Er staat 5,6 km op de teller. Netjes! En geen problemen of vermoeidheid. 

Een aantrekkelijk rondje. Alle informatie over route, achtergronden en een kaartje en GPS-track vind je via deze link: Ommetje Biervliet 

Donderdag 30 juli: een rustdag.

Vrijdag 31 juli: de hitte die voor vandaag is voorspeld, houdt ons binnen, een rustdag.

Zaterdag 1 augustus: ook de tuin vraagt om aandacht. De laatste wandeling van deze week stellen we uit tot morgen.

Zondag 2 augustus: ons vertrekpunt is weer de P-plaats van de Braakman-Zuid. Dit keer kiezen we voor een route aan de westkant van het Isabellakanaal. We lopen door het bos langs het kanaal naar de grote brug, dan via het hondenuitlaatbos en een stukje polderweg naar het onverharde Jagerspadpad. Het voert ons langs de gezellige boeren SRV-camping De Savooyaard. Er staan lekker ruim uit elkaar de nodige caravans, tenten en campers.

Bij het sluisje staat op de dijk een fijn bankje. We rusten er even uit en genieten van het uitzicht. Via nog een stukje polderweg komen we bij de andere ingang van het Braakman-Zuid bos. En via het houten bruggetje steken we het water weer over. Het Isabellakanaal is hier al overgegaan in de Braakmankreek, voor het water dat er door stroomt maakt het niets uit. Nog een kleine kilometer door het bos en we staan weer op de P-plaats met 7,1 km op de teller.

Volgende week lopen we deze route nogmaals in de andere richting. De meeste foto's bewaar ik maar voor die volgende keer.

Resultaten negende week 

De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal 20 km afgelegd. Meer dan op het trainingsschema stond (17,5 km) voor deze drie wandelingen.

© Jannie Trouwborst, augustus 2020. 

Sinds 31 mei 2020: training (116) km, totaal gelopen (145) km (afgerond).