De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.
De elfde trainingsweek bevat geen officiële trainingen: het is er gewoon te warm voor. Toch wil ik proberen minstens drie keer een flinke wandeling te maken.
Maandag 10 augustus: De hittegolf houdt aan, nog de hele komende week is voorspeld. Helemaal opgeven is geen optie. Dus trek ik om 7 uur mijn wandelschoenen maar weer aan en ga op pad voor een rondje door de omgeving van naar schatting 4 km. Het is al 24 graden buiten, maar er staat ook een klein beetje wind. Dat helpt. Ik probeer zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken, eerst van de huizen langs de weg en aan het einde van de route van de bomen langs het Kanaaltje. Onderweg sla ik nog even af naar de schapenboerderij in de Kleine Stellepolder voor een betere foto. Al met al valt het me mee en met een tevreden gevoel stap ik na 4 km weer binnen. Met een gemiddelde snelheid van 4,5 km, ben ik dik tevreden voor vandaag.
Dinsdag 11 augustus: Een rustdag.
Woensdag 12 augustus: Het is maar 22 graden als ik om 7 uur de deur uitstap. Er staat een klein beetje wind, dat is wel aangenaam, maar toch zoek ik zoveel mogelijk de schaduw op. Door het park en de villawijk, over de linker Kanaaldijk met schaduw van de nog resterende populieren. Ik vrees de dag dat ook die gekapt worden. En dan terug onderlangs de asfaltweg van dezelfde dijk die ook helemaal in hun schaduw ligt. Als ik thuis kom is het inmiddels al 24 graden. Ik heb een afstand van 4,5 km afgelegd in minder dan een uur. Ik mag tevreden zijn voor vandaag.
Vrijdag 14 augustus: Een rustdag.
Zaterdag 15 augustus: Na de verfrissende hoosbuien van gisteren is het een beetje afgekoeld vandaag. Of dat zo blijft is de vraag en dus gaan we om 9 uur op weg naar Westdorpe om het Ommetje langs de Canisvlietkreek te lopen. Het is een bekende omgeving voor ons en dus besluiten we er maar onze eigen route van te maken. We starten op de P-plaats van het gebied bij het info-bord van Staatsbosbeheer. En slaan meteen rechtsaf het bosgebied aan de noordzijde van de kreek in. Het ruikt er heerlijk, na de verfrissende regen van de afgelopen nacht. Bij het uitzichtpunt kijken we uit over de weidevlakte, waar het in het voorjaar wemelt van de weidevogels en waar je in de schemering of vroege morgen soms reeën ziet. Het pad voert in de richting van het Kanaal Gent-Terneuzen. We klimmen de dijk op en lopen een stuk langs het water in de schaduw van de populieren. Zo hebben we uitzicht naar beide zijden.
Bijna was de Canisvliet totaal verdwenen. Nadat het Kanaal Terneuzen-Gent in 1872 gegraven was, moest het diezelfde eeuw nog uitgediept en verbreed worden. En in de jaren 60 van de vorige eeuw nog eens. Een deel van de Canisvliet werd volgestort met baggerslib. Natuurliefhebber Johan van den Steen verzette zich met hand en tand tegen de expansiedrift van landbouw en industrie en de Canisvliet bleef verder gespaard. Maar de bedreiging was nog niet voorbij. Een tractaat uit 1839 verplichtte Nederland de afwatering vanuit België ongemoeid te laten. Dat betekende onder andere dat het vervuilde rioolwater van Zelzate via de Reigerskil in de Canisvliet werd geloosd. Bewoners van Sas van Gent en Westdorpe wisten met schoppen en zandzakken de afwatering ongedaan te maken, in 1972 en in 1979 nog eens. Toch duurde het nog tot in de jaren 90 voor er een omleidingsroute kwam. De schuif in de sluis bestaat nog steeds en er is en monumentje van gemaakt. Ook staan hier verschillende bomen met bordjes ter nagedachtenis van de behoeders van de Canisvlietkreek.
We zoeken de oever van de kreek weer op en volgen die geruime tijd. Om de zuidelijke kop van de Canisvliet vatten we de terugweg aan. Na een klein stukje asfaltweg gaan we het bos op de andere oever in. De temperatuur begint op te lopen, maar het verschil van enkele graden is goed voelbaar: hier is het nog steeds aangenaam wandelen. Aan deze kant zijn verschillende uitkijkpunten over de kreek en de weilanden erom heen. Je moet wel even goed letten op de smalle paadjes die linksaf slaan en slingerend naar het kijkpunt lopen. Halverwege de terugweg is op een grote open plek een flinke picknicktafel met informatie over het gebied. Daarop kun je onder andere lezen over de kriekenboomgaard die hier vroeger stond. Hoewel vroeger? De bomen staan er nog: wie goed oplet, ziet ze nog. De boomgaard is aan de natuur overgelaten en de vogels doen zich te goed aan de vruchten, ook in de buurt van de picknickplek.
Tot vlak voor de P-plaats kunnen we nog genieten van de schaduw. Dan een klein stukje graspad en de wandeling zit er op. De kudde koeien die we op de heenweg aan de overkant zagen liggen in de schaduw van struiken en bosschages, is inmiddels ook hierheen gewandeld. Hier staat de pomp die ze kunnen gebruiken om te drinken. En nu de zon wat gedraaid is, is hier voldoende schaduw te vinden. Er zijn heel wat kalfjes bij, we maken ons zorgen om een heel kleintje dat, ver van de kudde, op zijn zij in de schaduw in het gras ligt. Maar dan klinkt er een doordringend geloei, het kalfje schrikt wakker en rent naar de kudde toe. In zijn enthousiasme rent hij eerst zijn moeder voorbij, maar uiteindelijk vinden ze elkaar terug. Mooi om te zien dat het zo ook kan, met kalfjes en hun moeder....
De wandeling zit erop: 5 km kan bijgeschreven worden. Ondanks de warmte hier prima gewandeld. Voor deze week is het wel goed zo.
Dit is een van de 14 Ommetjes die de Gemeente Terneuzen deze zomer gepubliceerd heeft. Alle informatie over deze route, achtergronden en een kaartje en GPS-track vind je via deze link: Ommetje Westdorpe
Zondag 16 augustus: een rustdag.
De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal 13,5 km afgelegd. Het trainingsschema staat even op een laag pitje vanwege de extreme warmte. Westdorpe, waar deze kreek vlakbij ligt is doorgaans de warmste plek van Nederland....
© Jannie Trouwborst, augustus 2020.
Sinds 31 mei 2020 in totaal gelopen: 173 km (afgerond).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten