Wandeltraining week 6: onverhard langs binnendijken

De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.

De zesde trainingsweek omvat 3 trainingen: 4500m - 5000m - 4500m. 

Maandag 6 juli: Vandaag hoef ik niet alleen te lopen. Mijn echtgenoot acht zijn knie genoeg hersteld om mee te lopen. We kunnen dus weer eens naar het Braakmanbos om te wandelen. We kiezen de route zo, dat we op vele punten terug kunnen keren naar de start. Het betekent wel, dat we langzamer lopen dan ik inmiddels gewend bent. Maar het is natuurlijk wel veel gezelliger. Uiteindelijk wordt het voor hem 4 km. Omdat dat voor mijn training niet genoeg is, stap ik eerder uit de auto en loop de laatste km naar huis. Totaal dus ongeveer 5,2 km.

Dinsdag 7 juli: Een rustdag, wat wandelen betreft dan, want er zijn genoeg andere dingen te doen! 

Woensdag 8 juli: Nog een rustdag, niet omdat het nodig is, maar omdat het zulk naar, regenachtig weer is, dat ik de volgende training voor morgen bewaar. 

Donderdag 9 juli: Ik kies voor een route door het oostelijk buitengebied van 5 km. En hoewel er zo dichtbij huis weinig onverhard te wandelen valt, zijn er wel een paar plekken waarop dat lukt. Over de elk anderhalve kilometer lange dijken bij het "Kanaaltje van Philippine" (zie in dit blog), maar ook onderlangs andere dijken in deze omgeving.

In de loop van vele eeuwen werden de polders in Zeeuws-Vlaanderen stukje bij beetje op de zee veroverd en soms moesten ze ook weer afgestaan worden. Door overstromingen bij dijkdoorbraken of inundaties tijdens oorlogen. Omdat de grote ramp van 1953 hier nauwelijks heeft huisgehouden zijn de meeste oude binnendijken gespaard. Wat ook nog rest van vroeger tijden zijn de kreken en waterlopen die achterbleven. Deze kreken vormen nu prachtige natuurgebieden met veel vogels (daarover een andere keer meer). De kronkelige dijken, beplant met populieren om de grond vast te houden, zijn een eldorado voor insecten, door de vele wilde planten die erop groeien. En voor wandelaars: vaak vind je onderlangs zo'n dijk een onverhard karrenspoor, opgenomen in het wandelknooppuntennetwerk van Zeeuws-Vlaanderen.

Ik ga weer te enthousiast van start, maar na een kilometer heb ik het door en loop ik de rest van de route op mijn gemakje uit. Ik geniet ook meer van mijn omgeving als ik het tempo aangenamer maak en ik heb helemaal geen klachten meer. Ik zie al bramen staan op de zonnige zuidhelling van de dijk. Ondanks de voorspelde regen (ik heb mijn parapluutje meegenomen) gaat mijn fleechvest al snel uit en loop ik in korte mouwen in het zonnetje. Voldaan en niet uitgeput sta ik na 5 km weer voor de deur. De gemiddelde snelheid blijkt 4,5 km/u. Ik vind het prima.

Vrijdag 10 juli: Een rustdag.

Zaterdag 11 juli: Ook vandaag stel ik het nog even uit. In de hoop morgen weer met mijn man te kunnen wandelen. Helaas blijkt in de loop van de dag, dat dat niet het geval zal zijn. Hij is nog niet helemaal hersteld.

Zondag 12 juli: Vroeg op voor de laatste trainingsronde van deze week. Het is nog behoorlijk fris, maar eenmaal onderweg blijkt dat mijn fleechvest echt genoeg is. Ik gebruik mijn oude, hoge wandelschoenen, want ik kies voor een route over een graspad langs een oude binnendijk aan de andere kant van Philippine. Het gras is beslist nog nat van de dauw. De afstand zou ongeveer 5 km moeten zijn, bereken ik.

Ik geniet van de frisse ochtendlucht en de al verwarmende zon, op mijn rug aanvankelijk. De diepe stilte wordt alleen doorbroken door natuurgeluiden, vooral van vogels. Al is het heel moeilijk mijn denkhoofd stop te zetten, toch lukt het aardig vooral met mijn omgeving en ideetjes voor dit blog bezig te zijn. Op deze binnendijk zijn vorig voorjaar bijna alle populieren gekapt. De opslag op het pad was daarna enorm. Dat is gelukkig weer weg. Er zijn inmiddels nieuwe boompjes geplant op de dijk, zie ik. Maar een groot deel daarvan heeft de extreme droogte van het voorjaar niet overleefd.

De gewassen op de velden doen het goed: aardappelen, uien, tarwe, suikerbieten, gerst, mais en niet te vergeten vlas. Dat laatste is inmiddels helaas al weer uitgebloeid. Elk jaar geniet ik enorm van die wuivende lichtblauwe binnenzee. Halverwege de terugweg, nu met mijn gezicht in de zon, kom ik langs "d'n hof", zoals ze hier zeggen, van een oudere boer. Hij is gestopt met het boerenbedrijf en heeft een lapje grond op zijn erf beschikbaar gesteld aan bewoners van het dorp als gezamenlijke moestuin. Het spul staat er goed bij. Mijn schat van vandaag is een lange fazantenveer. Die gaat thuis in de pot met veren van diverse pluimage...

Na vier km word ik een beetje moe, het lange graspad van het begin was zwaar. Maar door een constant, iets rustiger tempo aan te houden verdwijnt dat gevoel al snel weer. Thuis blijk ik 4,8 km gewandeld te hebben, met een gemiddelde van ruim 5 km/u. Helemaal niet slecht dus! 

Resultaten zesde week 

De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal bijna 15 km afgelegd. Meer dan op het trainingsschema stond voor deze drie wandelingen. Extra losse wandelingen heb ik niet gemaakt.

© Jannie Trouwborst, juli 2020.

Sinds 31 mei 2020: training 62 km, totaal gelopen 86 km (afgerond).