De komende weken onderneem ik een poging een afstand van 10 km zonder problemen te kunnen lopen. Hier vind je geregeld een verslag van de vorderingen. Met wetenswaardigheden over de omgeving waarin ik loop.
In de vijftiende trainingsweek herhaal ik het schema van vorige week, die niet zonder problemen verliep. Dat is: 6,5 - 3 (stevig tempo) - 8,5 km.
Maandag 7 september: rustdag.
Dinsdag 8 september: Heerlijk nazomerweer, ideaal om een rondje door de Braakman-Zuid te maken. Hoe vaak we hier ook wandelen, er is altijd wat nieuws te zien. Afwisseling in paden en omgeving is er genoeg. Het gebied is de laatste jaren verder uitgebreid en vormt nu, samen met de Braakman-Noord, een van de grootste natuurgebieden van Zeeland. Ik schreef er al eerder een uitgebreid blog over, zie HIER.
Het ruikt al een beetje herfstig, bladeren beginnen te kleuren en te vallen, er zitten rozenbottels aan de struiken, paddestoelen komen voorzichtig kijken, door de dauw zijn de spinnenwebben goed zichtbaar. Kortom het is weer genieten voor wie het zien wil. En het is er altijd stil en rustig. Een mooi, onontdekt stukje Nederland.
Op de uitkijkheuvel houden we even pauze. In de verte, voorbij de plas met watervogels, zien we de autootjes voorbij schuiven over de enige snelweg van Zeeuws-Vlaanderen. Horen doen we ze niet. Terug bij de auto staat er 7,1 km op de teller met een gemiddelde loopsnelheid van 4,8 km/uur. En echt moe ben ik niet.
Woensdag 9 september: We hebben visite: mijn broer en schoonzus, die we door de Corona al heel lang niet gezien hebben. Ze wandelen graag en dus kiezen we vandaag wederom voor de Braakman-Zuid. Het groepje splitst zich eigenlijk vanzelf op: Schoonzus en ik stappen stevig door, Man en Broer kuieren op hun gemakje achter ons aan. We moeten geregeld even op ze wachten. Ik merk dat het stevig stappen en ook nog praten een uitdaging is: het lukt me maar net. Aan de conditie moet dus nog wel wat gebeuren.
Na even op de bankjes op de uitkijkheuvel gezeten te hebben keren we via een andere route terug naar de auto. We blijken 5 km afgelegd te hebben (volgens de GPS van mijn man). De snelheid waarmee is me niet bekend, omdat ik mijn telefoon niet bij me had. Ik ga er vanuit, dat buitenadem raken tijdens een gesprek betekent dat ik genoeg doorstapte.
Donderdag 10 en vrijdag 11 september: rustdagen.
Zaterdag 12 september: Zes keer per jaar kunnen we gratis door de Westerscheldetunnel. Over en weer maken de Zeeuwen dan graag gebruik van de gelegenheid "de overkant" te bezoeken, voor familiebezoek, winkelen of net als wij eens ergens anders te gaan wandelen. Wie Zeeland zegt, denkt aan strand en zee, maar dat er ook flinke bosgebieden zijn, is minder bekend. Ik zal er nog wel eens een overzichtje van maken. Maar je kunt natuurlijk ook zelf op de site van Staatsbosbeheer en Het Zeeuwse Landschap kijken.
Wij maken vandaag een uitstapje naar Schouwen-Duiveland, naar een ander groot natuurgebied van Staatsbosbeheer: de Boswachterij Westerschouwen (via de link vind je het blog dat ik er eerder over schreef, inclusief de wandelmogelijkheden). Voor de trainingswandeling van 8,5 km die ik zou willen maken parkeren we de auto (gratis) bij het Sportcentrum langs de N57. Vandaar lopen we naar de P-plaats aan de Adriaan van de Weideweg. We kiezen voor de paarse wandelroute Theunesses Hil, die voert door een gebied dat genoemd is naar de kooijker die er in 1893 woonde. De route zou 6,5 km moeten zijn. Samen met de wandeling vanaf onze parkeerplaats, zou dat ongeveer moeten kloppen met de trainingsafstand. Ik weet in elk geval zeker dat er onderweg genoeg bankjes zullen zijn om bijtijds uit te rusten.
Op de lange toegangsweg naar het begin van onze route worden we geregeld ingehaald door fietsers en mountainbikers, want ook die hebben eigen routes in het bos. En er zijn meer wandelaars op pad. Maar als we eenmaal op de paarse route lopen, wordt het steeds rustiger. Vele jaren brachten we met onze kinderen de vakanties hier door en omdat het al even geleden is dat we hier waren, vallen de veranderingen goed op. Onze wandeling loopt voor een groot deel op de grens met de Zeepeduinen. Het zicht erop is vrijgemaakt en ook de Zeepeduinen zelf lijken meer open. Vanaf een bankje genieten van het uitzicht, met in de verte een groepje herten dat lekker ongestoord ligt te herkauwen op een zandheuvel. Als we verder lopen, valt de helder witte toren van Vliegveld Haamstede goed op.
Het is geweldig wandelweer voor het bos. Ook al moeten we af en toe door het mulle zand ploegen en hoogteverschillen overbruggen, lekker in de schaduw, met een fris windje is het allemaal goed te doen. We lopen hele stukken zonder iemand te zien. We kijken intussen uit naar een bankje voor onze boterham. Het eerst volgende is bezet. Het ligt prachtig aan de rand van een grote waterplas die wij nog kennen als een diep dal. We stappen door en bij het volgende bankje hebben we meer geluk. Terwijl we een half uurtje pauze nemen om te eten, zien we hoe het drukker begint te worden: er komen heel wat wandelaars voorbij.
Volgens de kaart zit het grootste deel van de route erop, maar dat we toch nog even flink ons best zullen moeten doen, blijkt als we het eerst volgende pad in slaan: een steile klim door mul zand en over boomwortels. Maar daarna is het relaxed lopen naar de Adriaan van de Weideweg. Op dat lange betonpad naar de P-plaats is het inmiddels behoorlijk druk met wandelaars en fietsers. We zijn blij dat wij vroeg op pad zijn gegaan.
Tot onze verbazing hebben we meer gelopen dan de bedoeling was: 10,4 km. We zijn wel flink moe, maar niet zo uitgeput als de vorige week. En over een gemiddelde snelheid van 4,4 km/uur mag ik ook niet mopperen. Het lijkt erop dat het voorlopige einddoel in zicht komt.
Resultaten vijftiende week
De afgelopen week heb ik 3 keer gewandeld en in totaal
22,5 km afgelegd. Meer dan het schema. Weer blijkt dat na elk
wandeluur even rusten belangrijk is. Een mooie, afwisselende omgeving helpt
enorm om de vermoeidheid minder te voelen.
© Jannie Trouwborst, september 2020.
Sinds 31 mei 2020 in totaal gelopen: 249,5 km (afgerond).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten