Wandeltraining week 18: Ommetje van Sluiskil stopt bij het trekvlotje

Mijn doel om weer 10 km te kunnen wandelen is bereikt. Nu is het zaak dat met steeds meer gemak te kunnen doen en de opgebouwde conditie vast te houden. Voorlopig zal ik twee wandelingen per week maken. Een van 4 tot 6 km en een van ca. 10 km. En natuurlijk blijven vertellen over de bijzonderheden van de omgeving.

Maandag 28 september: rustdag

Dinsdag 29 september: Het weer is omgeslagen. Zon en regen wisselen elkaar af. Het is moeilijk om een geschikt tijdstip te kiezen. We kiezen de middag voor het Ommetje van Sluiskil. Het begint met wat licht gespetter, maar daarna valt het mee. De zon schijnt zelfs af en toe en het is beslist niet koud. Als we na 8,5 km weer in de auto zitten, barst er een hoosbui los. We hebben geboft vandaag. Hoewel.....

De route start aan de rand van het dorp. De geschiedenis van Sluiskil is nauw verbonden met het Kanaal van Gent naar Terneuzen waar het aan ligt. Oorspronkelijk lag het aan een geul (kil) waarin in 1648 een sluis gebouwd werd. Er kwam een haventje, bedrijvigheid en een veerdienst. Het dorp groeide, maar de bedrijvigheid ook. Het Kanaal van Gent naar Terneuzen werd aangelegd (1827) en moest weldra verbreed worden (1885) In 1968 nogmaals, ten koste van een deel (het hart) van Sluiskil. En ook nu nog ondervinden de overgebleven bewoners in de nabijheid van het kanaal vochthinder in en onder hun huizen door het verder uitdiepen.

Er kwam een brug over het kanaal en toen die te vaak per dag open stond, kwam de Sluiskiltunnel voor auto's ervoor in de plaats. Het fiets-/voetveer moest opgeheven worden. Dat betekende dat scholieren en andere fietsers met een grote omweg over de vaak openstaande brug moesten rijden. Men heeft er voor gevochten in Sluiskil en nu vaart het pontje nog beperkt, met behulp van vrijwilligers en subsidie van gemeente en steun van de bevolking. Maar hoe lang nog?

De route duikt meteen de omringende polders in. Het is er rustig wandelen. Er wordt volop mais geoogst. Het blijft een intrigerend gezicht hoe de maaimachine en de tractor met laadbak gebroederlijk naast elkaar voortkruipen, in rondjes om het steeds kleiner wordende maisveld heen. Als hun geluid verwaait in de wind lopen we het geraas van de tunnelweg in. De route loopt over de ingang heen. Met een grote slinger richting de brug mogen we naar beneden een natuurgebiedje in. Schapen slaan ons verbaasd gade. In het gebiedje zijn twee evenwijdige, langwerpige zandlichamen van ca 100 m. geplaatst die de tunnelbuizen moeten verbeelden, met daarbij een informatiebord over de tunnel. 

De gele pijltjes van het wandelknooppuntensysteem wijzen ons de weg naar het trekvlotje dat ons naar het pad aan de overzijde moet brengen. Vandaar is het nog ongeveer een km naar het eindpunt van de wandeling. Het vlotje ligt aan de overkant en wat we ook met vereende krachten proberen, het lukt ons niet het vlotje onze kant op te trekken: het ligt muurvast. Er zit niets anders op dan terug te gaan. Dankzij onze kaart en GPS vinden we een andere weg om de auto te bereiken, maar uiteindelijk lopen we zo'n  8,5 km in plaats van 5,9. 

Ik ben al jaren lid van de Vrienden van de voetveren Zij hebben een voor iedereen toegankelijke, informatieve website met alle fiets-/voetveren van Nederland en België, met vaartijden, bijzonderheden en contactgegevens, zodat je voor je op pad gaat bij twijfel met de schipper kan bellen of kunt zien of er andere belemmeringen zijn. Maar daarnaast ijveren ze ook voor het behoud van deze pontjes en veren voor de wandelaar en fietser. Best zinnig om ze te steunen met 5 euro per jaar (of meer, ik geef meestal 10).

Ik heb intussen contact gehad met de Stichting Landschapsbeheer Zeeland, die hier de wandelroutes beheert. Het trekvlotje blijkt gerepareerd te moeten worden door een speciale technische dienst. Dat kost veel geld en daarvoor is toestemming nodig van de provincie.... Het kan even duren dus. De Vrienden van de voetveren hebben de stremming verwerkt op hun site.

Woensdag 30 september, donderdag 1 en vrijdag 2 oktober: rustdagen.

Zaterdag 3 oktober: Zo heet en droog als de zomer was, zo nat en koud begint te herfst. Het is moeilijk om een periode zonder regen en/of stevige wind te vinden die lang genoeg duurt voor een wandeling van tenminste twee uur of 10 km. Zeker hier in Zeeland, doorgaans de zonnigste provincie van ons land. We hebben het een paar dagen aangekeken, maar de vooruitzichten voor zondag zijn nog beroerder dan voor vandaag. Dus houden we het maar op een rondje Braakman-Zuid deze morgen. De paraplu gaat mee, maar die hebben we nauwelijks nodig gelukkig. Het wordt alleen geen 10 km, maar slechts 6 km. Echt erg is het niet, dat ik deze week mijn kilometers niet haal. Ik begin een beetje last te krijgen van een oude blessure: een peesplaatontsteking onder mijn rechtervoet. Die heeft me al eens maanden belemmerd in wandelen, met als gevolg het verlies van mijn wandelconditie. Een beetje kalm aan en zoveel mogelijk onverhard wandelen zou moeten helpen het niet erger te maken.

Resultaten achttiende week

De afgelopen week heb ik 2 keer gewandeld en in totaal ruim 14,5 km afgelegd. De herfst is begonnen, het weer zit niet mee. Hopelijk kunnen we volgende week een redelijk droge wandeldag vinden.

© Jannie Trouwborst, oktober 2020.

Sinds 31 mei 2020 in totaal gelopen: 284,5 km (afgerond).